ή, όν :
      1 propre à acquérir, capable d’acquérir, ISOCR. 283 c ; p. suite, industrieux, STR. 783 ; ἡ κτητική (s.-e. τέχνη) PLAT. Soph. 219 c, etc. ; ARSTT. Pol. 1, 4, l’art d’acquérir ;
      2 qui concerne ou qui marque la possession : ἀντωνυμία, DYSC. Pron. 262 a, Synt. 158, 14 ; ARC. 142, 20, pronom possessif.

Étym. κτητός.

ή, όν, acquisitive, skilled in getting, τῶν οὐκ ὄντων Isoc. 12.242; abs., industrious, Str. 16.4.26; ἡ κτητικὴ τέχνη the art of acquiring property, Pl. Sph. 219c, cf. Arist. Pol. 1253b23; τὸ κ. Phld. Oec. p. 35 J.
acquired by purchase, δοῦλος, δούλη, PRyl. 111 2.6 (ii AD), PLips. 4.11 (iii AD).
Gramm., possessive, [ὄνομα] D.T. 634.25; ἀντωνυμίαι A.D. Pron. 16.15; τὰ κ. ib. 14.21.
Adv. -κῶς Id. Synt. 160.13.

geschickt zu erwerben ; τοὺς μὲν γὰρ οὔτε κτητικοὺς εἶναι τῶν οὐκ ὄντων οὔτε φύλακας δεινοὺς τῶν ὑπαρχόντων Isocr. 12.242 ; vgl. Strab. XVI.783 ; ἡ κτητικὴ τέχνη, Erwerbungskunst, Plat. Soph. 219c ; Arist. Pol. 1.4 ; – den Besitz betreffend, ihn bezeichnend ; ἀντωνυμίαι, pronomina possessiva, Gramm.; Adjectiva possessiva, κτητικά (ἐπίθετα), die auf κός, z.B. Κορινθιακός, Steph. Byz. und A. – Auch adv., Sp.