εος-ους (τὸ) :
      1 froid glacial, froid, HÉS. O. 492 ; PLAT. Ax. 368 c ; ARSTT. Meteor. 2, 8, 18 ; LUC. Lex. 2, etc. ;
      2 fig. frisson de crainte, ESCHL. Sept. 834, Eum. 161.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *kreus-, frissonner ou R. *kruh₂-, sanglant.

εος, τό, icy cold, frost, Hes. Op. 494, Pl. Ax. 368c, Jul. Or. 6.181d; κ. ἰσχυρόν Arist. Mete. 367a22; metaph, κακόν με καρδίαν τι περιπίτνει κρύος A. Th. 834, cf. Eu. 161 (both lyr.). κ., ὁ, = κρύσταλλος, Sch. Ar. Nu. 766. (Cf. Lat. crusta.)

τό, Eiskälte, Frost, Eis ; Hes. O. 496 ; Plat. Ax. 368c ; Sp., wie Luc. Lexiph. 2 ; auch übertr., Schauder, κακόν με καρδίαν τι περιπιτνεῖ κρύος Aesch. Spt. 816, vgl. Eum. 155. – Nach Schol. Ar. Nub. später für Krystall. – Die Alten leiten es von κρούω ab ; nach EM. παρὰ τὴν κροῦσιν τῶν ὀδόντων τὴν γιγνομένην ἐν τῷ κρύει ; vgl. aber cruor, grumus, wonach das Gerinnen die Hauptbdtg zu sein scheint.