ου (τὸ) [ᾰ]
      1 cliquette, castagnette, HH. 13, 3 ; HDT. 2, 60 ; EUR. Cycl. 204 ; ANTH. 11, 195 ; fig. en parlant d’un bavard, d’un charlatan, AR. Nub. 260, 448 ; ἀνὴρ κρ. EUR. Cycl. 104, m. sign. ;
      2 narcisse, fleur, EUMACH. (ATH. 681 e).

Étym. κρότος.

τό, (< κροτέω) in pl., clapper, used in the worship of Cybele, h.Hom. 14.3, Pi. Fr. 79, Hdt. 2.60, Arist. Mir. 839a1; of Dionysus, E. Hel. 1308 (lyr.), cf. Cyc. 205; generally, in dances, AP 5.174 (Mel.), 11.195 (Diosc.). sg., metaph, of persons, ΄rattle΄, Ar. Nu. 260, 448 (anap.); οἶδ’ ἄνδρα, κρόταλον δριμύ E. Cyc. 104. a name for the narcissus, Eumach. ap. Ath. 15.681e. κόρταλος σημαίνει τὸν κρότον τῆς ψυχῆς EM post κορυθαίολος (cod. Voss.); κορτάλων is perh. required by the metre in E. Hyps. Fr. 1 ii 9 (lyr.).

τό, Klapper, nach Schol. Ar. Nub. 259 ein gespaltenes Rohr, κατασκευαζόμενον ἐπίτηδες, ὥστε ἠχεῖν, εἴ τις δονοίη ταῖς χερσί ; auch von Erz od. von Muschelschalen nach Eust.; z.B. κρόταλα χαλκοῦ neben τυμπάνων ἀράγματα Eur. Cycl. 204 ; Βρόμια Hel. 1324 ; Her. 2.60 von Frauen gespielt ; vgl. δίσκος ; χειροτυπὴς κροτάλων πάταγος Mel. 260 (V.175); vgl. auch Ath. IV.176 a.
Uebertr., Zungendrescher, Plappermaul, Ar. Nub. 260, 448 ; auch adj., οἶδ' ἄνδρα κρόταλον Eur. Cycl. 404. – Nach Suid. auch masc. – Nach Eumach. bei Ath. XV.681e hieß auch die Narcisse so.