οῦ (ὁ) [ῡ]
      1 froid, HDT. 4, 28 ; SOPH. fr. 448 ; ANTH. 6, 252 ; d’où la saison du froid, HDT. 4, 8 ; au plur. STR. 494, etc. ;
      2 froid de la fièvre, frisson, DIOSC. 3, 60.

Étym. cf. κρύος.

ὁ, (< κρύος) icy cold, frost, Hdt. 4.8, 28, etc. ; ἀνὰ κρυμόν in frost, Nic. Th. 681; in pl., κατὰ τοὺς κρυμούς Str. 11.2.8, cf. D.H. 1.37, Onos. 10.5, Polyaen. 3.9.34, Ael. NA 2.1.
chill, cold fit, S. Fr. 507, Hp. Morb. 4.53, Call. Aet. 3.1.19 (nisi leg. καυμός), Ruf. ap. Orib. 45.30.21; κ. χολῆς E. Fr. 682, cf. Dsc. 3.53 (pl.). (κρυμνὸς ἢ κρυμός, Hsch.)

[ῡ], ὁ, Eiskälte, Frost ; Soph. frg. 448 ; καταλαβεῖν αὐτὸν χειμῶνα καὶ κρυμόν Her. 4.8 ; ἀφόρητος ib. 28 ; Sp., νιφόεις Antiphil. 8 (VI.252); auch im plur., κατὰ τοὺς κρυμούς Strab. XI.494 ; Diosc. – Fieberfrost, Medic. – S. auch κρυμνός.