ά, όν :
   I pass. :
      1 froid, glacé, AR. Av. 951 ; Q. SM. 3, 527 ; HDN 1, 6, 3 ; τὰ κρυερά, AR. Av. 955, le froid ;
      2 glacé d’épouvante, AR. Av. 951 ;
   II act. qui glace d’effroi (crainte, IL. 13, 48 ; gémissement, OD. 4, 103, etc.), d’où effrayant, terrible, HÉS. Th. 657 ; EUR. fr. inc. 108, 6.

➳ Fém. -ός, HÉS. l. c.

Étym. κρύος.

ά, όν, but ἀρῆς κρυεροῖο Hes. Th. 657; (< κρύος): — icy, cold, chilling, in Hom. only metaph, κρυεροῖο γόοιο Od. 4.103, al. ; κμυεροῖο φόβοιο Il. 13.48; κρυεροῦ Ἀΐδαο Hes. Op. 153; θανάτου τελευτή E. Fr. 916.6 (anap.); πάθεα Ar. Ach. 1191 (lyr.); θάλαμος, of the grave, Epigr.Gr. 241.4 (Smyrna); in the lit. sense, icy-cold, κ. νέκυς Simon. 114.5, cf. Ar. Av. 951, 955, Hdn. 1.6.1, etc.

(κρύος), kalt, Ar. Av. 955, schaudernd ; ὕδωρ Qu.Sm. 3.527 ; νέκυς Simonds. (VII.496) u. Sp. – Gew. aber = Schauder erregend, wobei es Einen kalt überläuft, schauerlich, furchtbar, wie ᾍδης, Hes. O. 152 ; γόος, Od. 4.103 ; στυγερὰ τάδε κρυερὰ πάθεα Ar. Ach. 1191 ; 80.