ή, όν [ᾰ] qui concerne l’action de frapper un instrument à cordes avec le plectre : κρ. σοφίη, ANTH. 11, 352, l’art de manier le plectre : διάλεκτος κρουμ. (var. κρουσμ.) PLUT. M. 1138 b, expression dans le jeu du plectre ; λέξις κρουμ. (var. κρουσμ.) POL. 3, 36, 3, parole qui n’est qu’un son d’instrument à cordes, càd. parole vaine.

ή, όν, of or for playing on a stringed instrument, σοφίη AP 11.352.2 (Agath.); in a general sense, ἡ κ. μουσικὴ ἡ διὰ τῶν αὐλῶν Suid. s.v. Ὄλυμπος· διάλεκτος κ. style in playing, Plu. 2.1138b; λέξεις κρουσματικαί sounds of music, i.e.
inarticulate sounds without sense, Plb. 3.36.3.

zum Schlagen, bes. zum Spielen eines Saiteninstruments, das mit dem Plektrum geschlagen wird, gehörig ; κρουματικὴ σοφίη, die Kunst des Saitenspiels, Agath. 68 (XI.352); διάλεκτος κρ., der Ausdruck im Spielen eines Instruments, Plut. de mus., v.l. κρουσματικός.