ή, όν [ῐτ]
      1 capable de juger, de décider, ARSTT. An. post. 2, 19, 3, etc. ; τὸ κριτικόν, ARSTT. An. 3, 9, 1, la faculté de penser, de discerner ; ἡ κριτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Pol. 260 c ; LUC. Herm. 68, l’art de juger ; particul. en parl. d’œuvres de l’esprit : ὁ κριτικός, PLAT. Ax. 366 e ; STR. 394 Kram. le critique ;
      2 qui concerne un juge : ἀρχὴ κρ. ARSTT. Pol. 3, 1, 12, la fonction de juge (p. opp. à ἀρχὴ βουλευτική) ;
      3 décisif, critique, en parl. d’une phase de maladie, GAL. (STOB. Fl. 101, 14) ; PLUT. M. 134 f.

Étym. κρίνω.

ή, όν, able to discern, critical, δύναμις σύμφυτος κ. Arist. APo. 99b35; οὐκ ἔχει ῥῖνα κριτικὴν πρὸς τοὖψον Posidipp. 1.4; αἰσθήσεις κ. Phld. Mus. p. 8 K. ; τὸ κ.
the power of discerning, Arist. de An. 432a16; ἡ κριτική (sc. τέχνη) Pl. Plt. 260c, etc. ; c. gen., ἡ γεῦσις τῶν σχημάτων κριτικωτάτη Arist. Sens. 442b17, cf. Thphr. Sens. 43, Ocell. 2.7; of persons, [τὸν ὅλως πεπαιδευμένον] περὶ πάντων ὡς εἰπεῖν κ. τινὰ νομίζομεν εἶναι Arist. PA 639a9; esp. in language, grammarian, scholar, literary critic, Pl. Ax. 366e, Phld. Po. 5.24, Str. 9.1.10, etc. ; of Crates, Ath. 11.490e, who distd. κ. and γραμματικός, S.E. M. 1.79; εἰ δύναταί τις εἶναι κ. καὶ γραμματικός, title of work by Galen (Libr. Propr. 17); but τῶν ὕστερον γραμματικῶν κληθέντων πρότερον δὲ κ. D.Chr. 53.1, cf. Apollod. ap. Clem.Al. Strom. 1.16.79; οἱ κ. τῶν λόγων Philostr. VS 2.1.14; πρὸς τοὺς κ., title of work by Chrysippus, Stoic. 2.9; ἡ κ., opp. ἡ γραμματική, Taurisc. ap. S.E. M. 1.248, cf. Sch. DT p. 3 H. Adv. -κῶς, ἔχειν τινός Artem. 4 Praef., cf. Erot. Praef. p. 7 N., Men. Rh. p. 391 S.
of or for judging, ἀρχὴ κ. the office of judges, opp. ἀρχὴ βουλευτική, Arist. Pol. 1275b19. = κρίσιμος, ἑβδομάς Ph. 1.45 (Sup.), cf. Plu. 2.134f, Gal. 9.93, al. Adv. -κῶς Id. UP 17.2, al.

zum Entscheiden, Beurteilen geschickt, gehörig ; ἡ κριτική, sc. τέχνη, die Kunst der Beurteilung, Plat. Polit. 260c, 292b u. Sp.; ὄψις γὰρ ὤτων κριτικωτέρα πᾶσιν Schol. Il. 19.292. – Bes. ὁ κριτικός, der Beurteiler der Sprache u. der Schriftwerke, der Kritiker ; Plat. Ax. 366e, neben γεωμέτραι u. τακτικοί ; ποιημάτων καὶ ᾀσμάτων καὶ μελῶν τῶν ἀρίστων διαγνωστικός Luc. salt. 74 ; ἡ κριτική, die Kritik, die Kunst der Beurteilung der Schriftwerke, Luc. u. a.Sp.
Bei den Aerzten = entscheidend, kritisch, ἱδρώς u. ä.

κριτικός, -ή, -όν
(< κρίνω),
critical, able to discern or judge: with genitive obj., Heb.4:12.†
(AS)