ά, όν [ᾰ] fort, robuste, puissant, p. opp. à μαλακός, LUC. Anach. 28 ; en parl. de pers. OD. 15, 242 ; 18, 382 ; PD. N. 4, 40 ; d’un lion, IL. 11, 119 ; des membres du corps : κρ. χεῖρες, SOPH. Ph. 1011 ; χεὶρ κρ. EUR. H.f. 964 ; κρ. βραχίων, POÈT. (PLUT. M. 967 c) ; d’armes : κρ. ἔγχος, PD. P. 6, 34, forte javeline, etc. ; de choses abstraites, ESCHL. Pr. 429 ; t. d’astrol. οἱ κραταιοί, JAMBL. les constellations qui règlent la destinée des hommes.

• Cp. -ότερος, ANTH. 11, 324.

Étym. κράτος.

ά, όν, poet. form of κρατερός, strong, mighty, μοῖρα κραταιή Il. 16.334, etc. ; of men, Od. 15.242, 18.382, Pi. N. 4.25, B. 17.18; of a lion, κραταιοῦ θηρὸς ὑφ’ ὁρμῆς Il. 11.119; ἔγχος Pi. P. 6.34; κ. ἔπος word of power, ib. 2.81; σθένος κ. A. Pr. 428 (lyr.); κ. μετὰ χερσίν S. Ph. 1110 (lyr.); κραταιᾶς χειρός E. HF 964; κραταιῷ… βραχίονι Trag.Adesp. 416; ἔχει χεῖρα κραταιάν Cratin.Jun. 8.4 (hex.); χεῖρα κραταιοτέρην AP 11.324 (Autom.); fierce, κ. καύματος ὥρᾳ Poet. ap. Callistr. ap. Ath. 3.125c; freq. in later Prose, κ. λίθος hard stone, Ph. Bel. 80.22, Supp.Epigr. 2.829 (Damascus, iii AD); ἐν χειρὶ κ. with a mighty hand, LXX Ex. 13.3, al. ; κ. ἀγών Plb. 2.69.8; τόξα κ. Plu. Crass. 24; ἐπὶ τὸ κ. Luc. Anach. 28; Comp., Ph. 1.14; Sup., Id. 2.383; esp. in magical and mystical writings, ἐν φωτὶ κ. καὶ ἀφθάρτῳ PMagLond. 121.563; θεοὶ κ. ib. 422; οἱ κ. the Mighty Ones, Iamb. Myst. 8.4, Dam. Pr. 351; Astrol., κ. ἡγεμόνες, divinities presiding over certain periods of the month, Porph. ap. Eus. PE 3.4; ἀστέρες, ζῴδιον, Cat.Cod.Astr. 8(4).227; also ὁ κ. [μηνὸς Φαρμοῦθι] POxy. 465 i 12 (ii AD); c. gen., ruling over, ὦ τῶν πάντων ζώντων τε καὶ τεθνηκότων κραταιοί PMagLeid. V. 7.8; ὁ μέγιστος κ. θεὸς Σοκνοπαῖος Wilcken Chr. 122.1 (i AD). Adv. -ῶς LXX Jd. 8.1, Ph. 1.276, Pap. in Arch. f. Religionswiss. 18.259 (iii AD).

poet. = κρατερός, gewaltig, stark, kräftig ; Hom. am häufigsten μοῖρα, die übergewaltige, der Keiner wiedersteht, z.B. Il. 16.334 ; δύω Κρόνου υἷε κραταιώ Il. 13.345 ; von Menschen, Od. 15.242, 18.381, wie Pind. N. 4.25 ; vom Löwen, θήρ, Il. 11.119 ; ἔγχος, Pind. P. 6.34 ; ἔπος, 2.81 ; σθένος, Aesch. Prom. 247 ; κραταιαῖς μετὰ χερσίν Soph. Phil. 1697 ; Eur. Herc.Fur. 964 ; auch a. D.; auch in sp. Prosa, wie Plut. Crass. 24, Luc. Anach. 28 ; sp.D.
• Adv. κραταιῶς, Philo.

κραταιός, -ά, -όν
(< κράτος), (in cl. poët, form of κρατερός), [in LXX chiefly for חָזַק and cognates ;]
strong, mighty: 1Pe.5:6.†
(AS)