ου (τὸ) [ᾱ]
      1 crâne, IL. 8, 84 ; PD. I. 4, 92 ; EUR. Rhes. 679 ; PLAT. Euthyd. 299 e, etc. ;
      2 tête, AMPHIS (ATH. 295 f).

Étym. cf. κάρα.

τό, (< κάρα) upper part of the head, skull (κεφαλῆς τὸ τριχωτὸν μέρος Arist. HA 491a31, cf. Gal. 2.739); of horses, ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων κρανίῳ ἐμπεφύασι Il. 8.84; of men, Pi. I. 4 (3).54, E. Cyc. 683, Cratin. 71, Pl. Euthd. 299e, etc. ; generally, head, Amphis 16.
headache, Hippiatr. 103 (v.l. κατακράνιον).

[ᾱ], τό, der Form nach dim. von κρᾶνον, der Scheitel des Kopfes, nach Arist. H.A. 2.75 τριχωτὸν κεφαλῆς μέρος ; bei Hom. auch von Pferden, ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων κρανίῳ ἐμπεφύασι Il. 8.84 ; Pind. I. 3.72 ; τὸ κρανίον παίσας κατέαγα, die Hirnschale, Eur. Rhes. 679 ; Plat. Euthyd. 299e, Symp. 195e ; Sp., wie Lucill. 2 (XI.258); der Kopf, Amphis bei Ath. VII.295d.

κρανίον, -ου, τό
(< κάρα, the head), [in LXX: Jdg.9:53, 4Ki.9:35 (גֻּלְגֹּלֶת)* ;]
a skull: Mat.27:33, Mrk.15:22, Luk.23:33, Jhn.19:17.†
(AS)