épq. c. κραίνω, aux formes suiv. : impf. 3 sg. κραίαινεν, IL. 5, 508. Ao. ἐκρήηνα, HH. 4, 222 (impér. κρήηνον, IL. 1, 41 ; 2 pl. κρηήνατε [ᾰ] OD. 3, 418 ; inf. κρηῆναι, IL. 9, 101). Pass. ao. 3 pl. ἐκράανθεν [ᾱα] THCR. Idyl. 25, 196 ; pf. 3 pl. κεκράανται [ᾱα] OD. 15, 116 ; A.RH. 4, 193 ; pl.q.pf. 3 pl. κεκράαντο [ρᾱ] OD. 4, 132.

Étym. indo-europ. *ḱrh₂-s-n-, tête, cf. κάρα, litt. « couronner ».

ep. gedehnt = κραίνω ; τοῦ δ' ἐκραίαινεν ἐφετμάς Il. 5.508 ; aor., τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ 1.504, κρηήνατε Od. 3.418, 17.242, κρηῆναι Il. 9.101 ; perf., χρυσῷ δ' ἐπὶ χείλεα κεκράανται Od. 15.116, χρυσῷ δ' ἐπὶ χείλεα κεκράαντο Od. 4.132.