ου (τὸ) victime (agneau, brebis, etc.) qu’on immolait le 3^e jour de la fête des Apaturies (v. κουρεῶτις) ; p. ext. sacrifice, en gén. SOPH. fr. 132 ; IS. 58, 30 (vulg. κούριον).

➳ Dans les inscr. att. réduit à κούρεον, CIA. 2, add. 841, z, 28 (envir. 396 av. J.C.) à côté de κουρείου, CIA. 2, add. 841, b, 6 (envir. 396 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 33, 3.

Étym. κουρά.

τό, proparox. (Hdn. Gr. 1.372), victim offered for boys and feasted on by the φράτερες at the feast κουρεῶτις, S. Fr. 126, Is. 6.22 (κούριον codd.), IG2². 1237.28, Inscr.Prien. 362.13 (iv BC).

τό (so akzentuiert EM. 533.30, bei B.A. 273 steht κουρεῖον), das Opfertier, das man am Tage κουρεῶτις den φράτορες zum Besten gab, gew. ein Schaf od. Lamm, auch μεῖον genannt, EM. u. Poll. 8.107 ; Isae. 6.22 steht ἐπεὶ δὲ οὔθ' ὁ υἱὸς αὐτῷ Φιλοκτήμων συνεχώρει, οὔθ' οἱ φράτορες εἰσεδέξαντο, ἀλλ' ἀπηνέχθη τὸ κούριον.