κουφό·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν, d’esprit léger, càd. :
      1 à l’esprit léger, càd. en parl. d’oiseaux, à la nature légère, au vol léger, SOPH. Ant. 343 ;
      2 irréfléchi, d’où imprudent, ESCHL. Pr. 383 ; crédule, SOPH. Ant. 617 ;
      3 mobile, inconstant ; τὸ κουφόνουν, APP. Iber. 9, légèreté d’esprit, mobilité d’humeur.

➳ Pl. hétérocl. κουφόνοες, POLÉM. Physiogn. 1, 3.

Étym. κ. νόος.

ον, contr. κουφόνους, ουν, light-minded, thoughtless, εὐηθία A. Pr. 385; ἔρωτες S. Ant. 617 (lyr.); ὄρνιθες ib. 342 (lyr.); τὸ κουφόνουν, = κουφόνοια, App. Hisp. 9; of persons, Corn. ND 25; freq. in Adam., 1.14, al. ; heterocl. pl. κουφόνοες in Polem. Phgn. 5. Adv. κουφόνως App. BC 4.124.

zsgzn κουφόνους, leichtes Sinnes, leichtsinnig ; εὐηθία Aesch. Prom. 383 ; ἔρωτες Soph. Ant. 613 ; auch κουφονόων τε φῦλον ὀρνίθων, nach Bruncks Verbesserung für κουφονέων, 342, was der Schol. vielleicht auf νεῖν zurückführt, indem er allgemein erkl. κούφως καὶ ταχέως φερομένων. Auch in späterer Prosa, App. öfter, τὸ κουφόνουν = κουφόνοια, Hisp. 9. – Den eigentümlichen plur. κουφόνοες hat Polemo physiogn. 1.3 ; vgl. Lobeck zu Phryn. p. 453.
• Adv. κουφόνως, App. B.C. 4.124.