ή, όν :
      1 qui concerne l’univers, ARSTT. Phys. 2, 4 ; PLUT. M. 119 f ; LUC. Par. 11 ;
      2 du monde, mondain, ou séculier, par opp. au clergé, ECCL. ; NT. Hebr. 9, 1.

Étym. κόσμος.

ή, όν, (κόσμος IV) of the world or universe, σχήματα Procl. in Euc. p. 65 F. ; τὰ κ. πάντα v.l. in Arist. Ph. 196a25, cf. Philol. (?) 23; ἡ κ. διάταξις Plu. 2.119 f; κ. ὀχλήσεις Luc. Par. 11; κλίσεις (v.l. κλήσεις) Suid. s.v. Ὀρφεύς ; Astrol., κ. κέντρα (opp. γενεθλιαλογικά) Vett.Val. 79.26. Adv. -κῶς Id. 119.15, Ptol. Tetr. 112.
of this world, earthly, Ep. Hebr. 9.1; worldly, ἐπιθυμίαι Ep. Tit. 2.12.
secular, lay, opp. clerical, Just. Nov. 123.1.2.

was zur Welt gehört, sie betrifft ; τὰ κοσμικὰ πάντα Arist. phys. 2.4 ; Sp. Bei den K.S. = weltlich, im Ggstz des Geistlichen, des die Geistlichkeit Betreffenden ; irdisch, vergänglich.

κοσμικός, -ή, -όν
(κόσμος)
__1. pertaining to the world or universe.
__2. of this world, earthly. Heb.9:1.
__3. In ethical sense, worldly: ἐπιθυμίαι, Tit.2:12.†
(AS)