'κορυφόω-ῶ [ῠ]
   I élever en pointe, en forme de cime, GEOP. 5, 26, 9 ;
   II fig. :
      1 achever, accomplir, PLUT. Per. 13 ;
      2 additionner, ANTH. 7, 429 ;

Moy. s’élever, se soulever, se gonfler, IL. 4, 426 ; ARISTÉN. 1, 10, etc. ; fig. τὸ δ' ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι, PD. O. 1, 182, les rois sont au sommet (de la fortune).

Étym. κορυφή.

'

bring to a head, ἰόνθους Archig. ap. Orib. Syn. 8.58; τὴν περὶ τὰ πρέμνα γῆν Gp. 5.26.9; — Pass., [κῦμα] κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται rises with arching crest (cf. κορύσσω II), Il. 4.426; κορυφουμένων [ἑλκέων] ὅκως ἐν θαλάσσῃ κύματα Aret. SD 2.9; metaph, τὸ ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι kings are on the highest pinnacle, Pi. O. 1.113; κορυφουμένου τοῦ πολέμου coming to a crisis, J. BJ 6.2.9; πόθου κορυφούμενον σάλον Aristaenet. 1.10.
roof over, ὀπαῖον Plu. Per. 13. Pass., to be concluded, κεκορυφωμένου τοῦ κεφαλαίου Phld. Rh. 1.122 S. ; κορυφούμενος εἰς ἓν ἀριθμός being summed up, AP 7.429 (Alc. Mityl.); — Med., sum up, τὴν οὐσίαν τοῦ θεοῦ Jul. Or. 4.143b.

Etwas zu einem Gipfel, einer Spitze machen, es auf die höchste Höhe bringen, vollenden ; act. erst Sp., wie Plut. Pericl. 13 ; Geop. – Pass., κῦμα κορυφοῦται, die Woge gipfelt sich, erreicht ihre höchste Höhe, Il. 4.426 ; so κορυφούμενον σάλος θαλάσσης u. πόθου Aristaen. 1.10 ; τὸ ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσιν Pind. Ol. 1.113, den Königen gipfelt sich das Höchste, d.i. die Könige erreichen das höchste Glück. – Von Zahlen, in eine Hauptsumme zusammenziehen, addieren, κορυφούμενος εἰς ἓν ἀριθμός Alc. Mess. 21 (VII.429); – von den Pyramiden, εἰς μονάδα κορυφοῦσθαι, in eine Spitze, die Eins ist, zusammenlaufen, Iambl. in Nic.