οῦ (ὁ) morceau, particul. morceau de bois, d’où :
      1 tronc d’arbre, OD. 23, 196 ; EUR. Hec. 575, H.f. 242 ; en prose, HDT. 7, 36 ;
      2 rame, EUR. Hel. 1601.

Étym. κείρω.

ὁ, (< κείρω) trunk of a tree (with the boughs lopped off), Od. 23.196, E. Hec. 575, HF 242; κ. ἐλάας Ar. Lys. 255; κ. ἐλάϊνοι PCair. Zen. 431 (iii BC); κορμοὶ ξύλων logs of timber, Hdt. 7.36, PCair. Zen. 154.2 (iii BC); κ. ναυτικοί, i.e. oars, E. Hel. 1601. ἀπὸ κορμοῦ εἰς κορμόν, in measurement of an irrigated vineyard, prob. from block to block, i.e. from sluice to sluice, PFlor. 50.2, al. (iii AD); cf. κορμολογία.

ὁ (κείρω), ein Stück vom Stamme, ein vom Stamme geschnittenes od. gehauenes Stück, Klotz, Kloben ; κορμὸν δ' ἐκ ῥίζης προταμών Od. 23.196 ; πεύκινοι, δρυός, Eur. Hec. 575, Herc.Fur. 242 ; aber ναυτικοί = Ruder, Hel. 1617 ; κορμοὺς ξύλων πρίσαντες Her. 7.36.
Nach Eust. auch = der Rumpf.