ή, όν :
      1 qui concerne la parure, LUC. Am. 9 ; ἡ κομμωτική (s.-e. τέχνη) PLAT. Gorg. 463 b, 465 b, l’art de parer avec recherche, de farder, de pomponner ;
      2 orné, prétentieux, en parl. du style, HERMOG. π. ἰδ. p. 305 et 353.

Étym. κομμόω.

ή, όν, of or for embellishment, ἄσκησις Luc. Am. 9; ποικιλία Them. Or. 24.303c; τίνι διαφέρει τοῦ κ. τὸ κοσμητικὸν τῆς ἰατρικῆς μέρος Gal. 12.434, cf. UP 1.9; ἡ κομμωτική (sc. τέχνη) the art of embellishment, Pl. Grg. 463b, Phld. Rh. 2.183 S. ; metaph, of style, κόσμος τις ἐπικείμενος ἔξωθεν κ. Hermog. Id. 1.12, cf. 9, Them. Or. 24.303c. Adv. -κῶς, ἔχειν Sch. Ar. Pl. 1064.

zum Putzen, Schmücken, Schminken gehörig ; ἡ κομμωτική, sc. τέχνη, die Kunst sich zu putzen, Plat. Gorg. 465b u. Sp.; immer mit tadelnder Nebenbedeutung, auch bei Rhett., κομμωτικὸν κάλλος τοῦ λόγου.
• Adv., κομμωτικῶς καὶ ἐψιμυθισμένως ἔχει Schol. Ar. Plut. 1064.