οῦ (ὁ) colosse, statue de dimensions énormes, ESCHL. Ag. 416 ; THCR. Idyl. 22, 47 ; PLUT. Fab. 22 ; dans Hérodote touj. en parl. des statues des temples égyptiens, 2, 130, 131, etc. ; particul. le colosse de Rhodes (statue d’Apollon, de 60 coudées de haut) ANTH. 9, 556, App. 357 ; LUC. H. conscr. 23 ; fig. en parl. d’un plat de lentilles, SOPH. (ATH. 158 e) ; d’un discours, PHILSTR. 586.

➳ κολοττός, DS. 1, 67.

ὁ (also ἡ, v. infr.), κολοττ- D.S. 1.67: — colossus, gigantic statue, in Hdt. always of Egyptian works, 2.130, al. ; of other colossal statues, Thphr. Fr. 128, Sopat. 1, Plb. 18.16.2, Plin. HN 34.45, Luc. Hist. Conscr. 23, D.C. 66.15; ὁ κ. ὁ ἡμαρτημένος Longin. 36.3; dub. in IG1². 577, 12(3).1015. generally, statue, A. Ag. 416 (lyr.), Schwyzer 89.17 (Argos, iii BC), Theoc. 22.47; of small images, κολοσὸς (acc. pl.),… ἔρσενα καὶ θήλειαν ἢ καλίνος ἢ γαίνος Berl.Sitzb. 1927.167 (Cyrene); also fem., τὰς κ. ibid.

ὁ, der Koloß, die Riesenbildsäule, über Lebensgröße ; Her. 2.149, 175 ; ξύλινοι, χάλκεοι, 3.130, 152 ; εὔμορφοι Aesch. Ag. 405 ; übh. Bildsäule, Theocr. 22.47 ; τοῦ Ἡρακλέους Plut. Fab. 22 u. A. Bes. der 70 Ellen hohe, dem Sonnengotte zu Ehren errichtete eherne Koloß auf Rhodus, Luc. hist. conscr. 23 ; vgl. Plut. ad princ. inerud. 2. – Nach EM. von κολούειν – ὄσσε, ὡς μὴ ἐφικνουμένων τῶν ὀφθαλμῶν ὁρᾶν.