α, ον :
   I adj. qui concerne le temps du coucher : κ. γίγνεσθαι ἐν χώρᾳ, DÉM. 238, 6 (décr.) ; ἐν ἄστει, POL. 3, 61, 10, coucher ou passer la nuit dans une ville ; κοιταῖος ἔρχεται, POL. (SUID.) il vient pendant la nuit ;
   II subst. τὸ κοιταῖον :
      1 gîte, tanière, PLUT. T. Gracch. 9 ;
      2 au plur. τὰ κοιταῖα, HLD. 3, 4, libations qu’on faisait avant de se coucher.

Étym. κοίτη.

α, ον, (κοίτη) abed, κ. γίγνεσθαι ἐν τῇ χώρᾳ to pass the night in the country, Decr. ap. D. 18.37; but τάξας ἡμέραν ἐν ᾗ δεήσει πάντας ἐν Ἀριμίνῳ γενέσθαι κ.
encamp, Plb. 3.61.10; κ. ἔρχεσθαι Id. Fr. 177. Subst., τὸ κ., = κοίτη 1.2, lair of a wild beast, Plu. TG 9. τὰκ. ἐπισπένδειν take a last cup, ΄night-cap΄, Hld. 3.4.

im Bette liegend, gelagert, schlafend ; ἐν τῇ χώρᾳ κοιταῖον γίγνεσθαι, ἐν ἄστει, auf dem Lande, in der Stadt übernachtend, Dem. 18.37, im Psephisma ; τάξας ἡμέραν ἐν ᾗ δεήσει ἐν Ἀριμίνῳ γενέσθαι κοιταίους Pol. 3.61.10 ; nach Suid. zur Schlafenszeit ankommend ; τὰ κοιταῖα τοῖς νυχίοις θεοῖς ἐπισπείσαντες, den Schlaftrunk nehmen u. damit die Libation verrichten, Heliod. 3.4 ; – τὸ κοιταῖον, das Lager der Tiere, Plut. T.Gracch. 9.