ητος (ἡ) :
   I communauté, participation, usage en commun, PLAT. Theæt. 208 d ; AND. 30, 36 ; ARSTT. Pol. 2, 7, etc. ;
   II usage commun et vulgaire (d’une chose) DH. 4, 23 ;
   III caractère général (de qqe ch.) PLUT. Lyc. c. Num. 1 ;
   IV en parl. de pers. sociabilité, affabilité, XÉN. Hell. 1, 1, 30 ;
   V t. de gramm. :
      1 signification au propre, DYSC. Synt. p. 128, 3 ;
      2 communauté de genre (masculin et féminin) DYSC. Synt. p. 209, 3, etc. ;
   VI t. de rhét. lieu commun, DYSC. Synt. p. 128, 9.

Étym. κοινός.

ητος, ἡ, sharing in common, community, τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆς οὐσίας Arist. Pol. 1274b10; ἡ περὶ τὰ τέκνα κ. καὶ τὰς γυναῖκας ib. 1266a34; κ. φωνῆς common language, i.e. not peculiar or dialectal, Isoc. 15.296, cf. D.H. Th. 54, Pomp. 2.
common or universal quality, Pl. Tht. 208d, Plot. 1.3.4; opp. ἰδιότης, Epicur. Ep. 1 p. 17U. ; κ. τοῦ ἵππου A.D. Pron. 26.20; pl., common features, Phld. Ir. p. 71 W., Mort. 34, Plu. Comp. Lyc. Num. 1; esp. in Medicine, term of the ΄Methodic’ school, Gal. 1.80, al., cf. Plu. 2.129d (pl.).
generality, vagueness, τῶν ὁμολογιῶν D.H. 2.39, etc. ; ambiguity, ὀνόματος Epicur. Nat. 14.10, cf. Demetr.Lac. Herc. 1014.48, Diog.Oen. 27. in Politics, absence of privileges or distinctions, πολιτείας (sc. δημοκρατίας) ἣ μάλιστα κοινότητα δοκεῖ προῃρῆσθαι And. 4.13.
affability, X. HG 1.1.30; accessibility, λιμένων Aristid. Or. 23 (42).24, al. Gramm., use of a common word in two clauses, esp. in phrase ἐν κοινότητι παραλαμβάνεσθαι, A.D. Synt. 122.27, al.
common gender, ib. 55.2, al. concrete, the general body of a βουλή, POxy. 2110.29 (iv AD). κ. τῶν ἀγρευτῶν, = κοινόν (cf. κοινός ΙΙ. 2b), Sammelb. 6704.4, al. (vi AD).

ητος, ἡ, Gemeinschaft, Gemeinschaftlichkeit ; Andoc. 4.13 ; Plat. Theaet. 208d ; περί τι, Arist. Pol. 2.7 ; – die Allgemeinheit, Dion.Hal. 2.39, 4.23 ; – κοινότης λόγου, eine rhetorische Figur, Rhett.
Bei den Gramm. das genus commune.