ός, όν :
      1 qui participe à, qui s’associe à, associé, compagnon : τινος, ESCHL. Suppl. 343, etc. ; EUR. H.f. 584, etc. ; PLAT. Leg. 6, 755 c, etc. ; XÉN. Cyr. 7, 5, 71, etc. ; τινι, EUR. El. 637 ; περί τινος, PLAT. Leg. 810 c, qui prend sa part de qqe ch. ; κ. τινί τινος, XÉN. Mem. 2, 6, 24, qui partage qqe ch. avec qqn ; en mauv. part, κ. τοῦ κακοῦ, SOPH. Tr. 730, associé à (càd. qui est cause d’) un malheur ; abs. compagnon, PLAT. Rsp. 333 b, etc. ;
      2 adj. κοινωνῷ ξίφει, EUR. I.T. 1173, avec une épée complice, par un meurtre commis de complicité.

Étym. κοινός.

ὁ, also ἡ, companion, partner, τινος of or in a thing, A. Ag. 1037, 1352, Supp. 344, Men. Epit. 499; τῆς ἐπιβουλῆς Antipho 5.68; ἱερῶν Pl. Lg. 868e; τῆς ἀρχῆς Th. 7.63, 8.46; ὁ τοῦ κακοῦ κ.
accomplice in…, S. Tr. 730; ἀνοσίων αὐτοῖς ἔργων Pl. Ep. 325a; κ. περὶ νόμων Pl. Lg. 810c; τινι in a thing, E. El. 637; c. dat. pers., κ. ἀλλήλοις τῶν τιμῶν with each other, X. Mem. 2.6.24. abs., partner, fellow, S. Aj. 284, Pl. R. 333b, Phdr. 239c, etc. ; ὁ σὸς κ., οὐχ ὁ ἐμός D. 18.21; ἴσοι καὶ κ. Arist. EN 1133b3; κοινωνοὶ λιμένων, of a societas publicanorum which farmed harbour-dues, BCH 10.267 (Syme); of joint-owners, PAmh. 2.100 (ii/iii AD).
familiar spirit, LXX 4 Ki. 17.11. as Adj., = κοινός, ξίφος E. IT 1173.

ὁ, auch ἡ, Teilnehmer, Genosse ; πραγμάτων, γνώματος, Aesch. Suppl. 339, Ag. 1325 ; κακοῦ Soph. Tr. 727 ; γάμων Eur. Herc.Fur. 584 ; ψήφου, πολέμου, Ptat. Rep. V.450a, Legg. VI.755c, öfter, wie Folgde. – Adj. bei Eur. I.T. 1173, μητέρα κατειργάσαντο κοινωνῷ ξίφει, in gemeinsamem Morden.

κοινωνός, -ή, -όν
(< κοινός), [in LXX: Pro.28:24, Isa.1:23 (חָבֵר), Mal.2:14 (חֲבֶרֶת), Est.8:13, al. ;]
__1. as adj., = κοινός.
__2. As subst., ὁ, ἡ κ.,
__(a) a partner, associate, companion: 2Co.8:23, Phm 17; with dative of person(s), Luk.5:10; with genitive of person(s), Heb.10:33; id. before ἐν, Mat.23:30;
__(b) a partaker, sharer: with genitive of thing(s), 1Co.10:18 10:20, 2Co.1:7, 1Pe.5:1, 2Pe.1:4 (see Deiss., BS, 368 n2).†
(AS)