mieux que κνίσσα, ης (ἡ) :
      1 odeur de la viande et de la graisse brûlées dans les sacrifices, IL. 1, 317 ; 8, 548, etc. ; d’où en gén. odeur, fumet d’un rôti, AR. Av. 193, 1517 ; Ach. 1045 ; ALEX. (ATH. 60 a) ; LUC. Sacr. 9 ; fig. fumée (de la gloire) PLUT. M. 124 f ;
      2 graisse des victimes, IL. 1, 460 ; OD. 18, 45 ; ESCHL. Pr. 496.

➳ Ion. et épq. κνίση, IL. OD. ll. cc.

Ep. κνίση [ι], ης, ἡ, steam and odour of fat which exhales from roasting meat, smell or savour of a burnt sacrifice (ἡλιπαροῦ θυμίασις, opp. λιγνύς, Arist. Mete. 387b6, cf. 388a5); κνίση δ’ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ Il. 1.317; κνίσην δ’ ἐκ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἴσω 8.549, cf. Ar. Av. 193, 1517; generally, odour of savoury meat, Id. Ach. 1045 (lyr.), Alex. 261.4; αἱ ἐκ τῶν αἱμάτων καὶ σαρκῶν κ. Porph. Abst. 2.42; of eructations, Xenocr. ap. Orib. 2.58.152.
that which causes this smell, fat caul (cf. κνῖσα· ἐπίπλους, AB 1095), in which the flesh of the victim was wrapped and burnt, μηρούς τ’ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν Il. 1.460, cf. Od. 18.45, 119, etc. ; κνίσῃ τε κῶλα συγκαλυπτά A. Pr. 496; — κνίσσα, κνίσση are incorrect forms, cf. Hdn. Gr. 2.901, al.

ἡ, = κνίσσα, nach Drac. p. 21.4 ; κνίσα ist eine falsche Form.