prop. of a dog, whine, whimper, κνυζεῖσθαι (v.l. -ᾶσθαι) S. OC 1571 (lyr.), cf. Theoc. 6.30; κυνηδὸν κνυζούμενον S. Fr. 722, cf. Ar. V. 977; of children, D.H. 1.79; ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται (v.l. -ῶνται) φωνεῦντα φίλαν ποτὶ ματέρα τέκνα Theoc. 2.109; — also Act. κνυζῶ Poll. 5.64 (κνύζω Anon. ap. Suid.), κνυζεῖ Opp. C. 1.507; κνυζάομαι (cf. supr.), Ael. NA 1.8, 11.14; κνύζομαι, Gal. 19.112, Hsch. ; for Sophr. 53 v. κνυζόω.