ή, όν, d’un jaune de carthame, d’où roux, fauve ; ὁ κν. (s.-e. θήρ) le loup, BABR. 113, 2.

➳ Dor. κνακός [ᾱ] THCR. Idyl. l. c.

ή, όν, Dor. κνακός, ά, όν, pale yellow, tawny, of the goat, Thespis 4, Theoc. 7.16, AP 6.32 (Agath.); so in oracular style, Epigr.Gr. 1034.23; of the wolf, Babr. 113.2; cf. κνακός· ψαρός, ἵππος, Hsch. (Perh. cogn. with Skt. kāñcanam ΄gold΄, OPruss. cucan ΄brown΄, OE. hunig ΄honey΄.)

dor. κνᾱκός, gelblich, von der salben Farbe der Safflorblüte u. des Safflorsamens, isabellfarbig, Schol. Theocr. 7.16 ; τράγοιο κνηκὸν δέρμα Theocr. 7.16 ; vgl. Agath. 29 (VI.32); vom Wolfe, Babr. 113.2, s. κνηκίας.