κνάω-ῶ [ᾱ] (inf. κνᾶν, att. κνῆν, f. κνήσω, ao. ἔκνησα, pf. inus.) :
      1 gratter pour nettoyer, avec l’acc. de la chose qu’on nettoie : τυρόν, IL. 11, 639, gratter un fromage ; ou de la chose qu’on enlève en grattant : κηρόν, HDT. 7, 239, gratter de la cire ;
      2 gratter une démangeaison, HPC. 765 f ; ARSTT. Probl. 35, 8, 1 ;
      3 chatouiller, acc. PLAT. Conv. 185 e ; fig. PLUT. M. 61 d ;

Moy. :
      1 gratter sur soi ou pour soi : δακτύλῳ τὴν κεφαλήν, PLUT. Pomp. 48, se gratter la tête avec le doigt ;
      2 se chatouiller, PLAT. Gorg. 494 c et d ; τὰ ὦτα πτερῷ, LUC. Salt. 2, les oreilles avec une plume.

➳ Contract. de αε en ᾱ : κνάει = κνᾷ, PLUT. M. 61 d ; κνάειν = κνᾶν, HDT. 7, 239 ; κνάεσθαι = κνᾶσθαι, PLUT. M. 89, 440 a, ou en η : κνάεσθαι = κνῆσθαι, PLAT. Gorg. 494 c.

κνᾷ Plu. 2.61d, but in correct Att. κνῇ, inf. κνῆν (v. ἐπικνάω) corrupted to κνεῖν Moer. p. 234 P., Hsch., Ion. κνᾶν Hdt. 7.239; fut. κνήσω Hp. Coac. 460 (prob. l.); aor. ἔκνησα Id. Int. 23, Pl. Smp. 185c (prob. l.), Arist. Pr. 965a23, (κατ-) Ar. V. 965; but κνᾶσαι· ὀλέσαι, λυπῆσαι, Hsch. ; 3 sg. Ep. impf. ἐπικνῆ Il. 11.639; — Med., inf. κνῆσθαι Pl. Grg. 494c, later κνᾶσθαι Plu. 2.89e, etc. ; fut. κνήσομαι Herod. 4.51; aor. ἐκνησάμην Luc. Bis Acc. 1, Dor. ἐκνασάμην Theoc. 7.110; — Pass., κνᾶται Gal. 10.979; pf. κατακέκνησμαι Id. 13.1022:
scrape, grate, ἐπὶ δ’ αἴγειον κνῆ τυρόν Il. l.c., cf. Hp. Int. l.c. ; τὸν κηρὸν κνᾶν to scrape it off, Hdt. l.c. (nisi leg. ἐκκν-), cf. Gal. 13.1022; — Pass., prob. for κνισθεῖσα in Thphr. HP 9.20.4.
scratch, τῇ χειρί Hp. Fract. 21; τὸν περὶ τὰς μασχάλας τόπον Arist. l.c. ; — Med., scratch oneself, ἀφθόνως ἔχειν τοῦ κνῆσθαι Pl. Grg. l.c. ; κνώμενος τὸ κρανίον Timocl. 2.5 D. ; τὸ βρέγμα κνήσῃ Herod. l.c. ; [ἔλαφοι] κνώμενοι [τὰ κέρατα] πρὸς τὰ δένδρα Arist. HA 611b16; δακτύλῳ κνᾶσθαι τὴν κεφαλήν Plu. Pomp. 48; abs., Id. 2.1091e, Jul. Caes. 323b; τρίβειν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ κνᾶσθαι Phld. Rh. 2.143 S. ; κνήσασθαι τὸ οὖς Luc. l.c. ; κνησάμενον ἑνὶ τῶν ποδῶν τὴν πλευράν Gal. 8.443. Med., itch, Id. 10.437, 979.
tickle, τὴν ῥῖνα prob. in Pl. Smp. l.c. ; — Med., κνᾶσθαι τὰ ὦτα πτερῷ tickle one΄s ears, Luc. Salt. 2, etc. ; metaph, τοῦτο κνᾷ καὶ γαργαλίζει καὶ ἀναπείθει Plu. 2.61d; — Pass., οὐ παρέργως ἐκνώμην πρὸς αὐτά Luc. Nec. 3.

inf. κνῆν bei den Attikern, imperf. αἴγειον κνῆ τυρὸν κνήστι χαλκείῃ Il. 11.639, schaben, kratzen, reiben, τὸν κηρὸν κνᾶν, abkratzen, Her. 7.239.
Med. sich kratzen, κνῆσθαι (v.l. κνᾶσθαι), Plat. Gorg. 494c ; τίς ἑνὶ δακτύλῳ κνᾶται τὴν κεφαλήν ; wer kratzt sich den Kopf ? Plut. Pomp. 48, öfter ; Luc.; – kitzeln ; οἵῳ κνήσαις ἂν τὴν ῥῖνα, v.l. κινήσαις, Plat. Symp. 185e ; ὅμοια πεπονθὼς τοῖς τὰ ὦτα πτερῷ κνωμένοις Luc. salt. 2, vgl. calumn. 21.