*κνάφαλον, réc. γνάφαλον, ου (τὸ) [ᾰᾰ]
      1 bourre provenant de la laine cardée, et servant à remplir des coussins, LUC. J. voc. 4 ; ARTÉM. 5, 8 ; GEOP. 10, 21, 10 ; 10, 28, 2 ;
      2 p. suite, coussin rempli de bourre, ALC. (ATH. 430 b).

➳ Éol. γνόφαλλον, ALC. l. c.

Étym. cf. κνέφαλον.

τό, auch κνέφαλον, κνέφαλλον u. γνάφαλον, Luc. iud. vocal. 4, die vom Walker beim Tuchbereiten abgekratzte Wolle, übh. Flocke, Wolle, nach Moeris attisch für τύλη, Ar. frg. 84 ; daraus gemachte Polster, Poll. 10.41 κνέφαλλον ἐπὶ τοῦ τυλείου, γνάφαλον ἐπὶ τοῦ ἐμβαλλομένου πληρώματος ; vgl. Hdn. περὶ μον. λ. 39.24, wonach Meineke bei Cratin. Ath. III.111e γναφάλλων schreibt ; wofür auch γνόφαλλον steht, Alcae. Ath. X.430b.