ωνος (ὁ) [ῠ]
   I agitation des flots, flot, vague, OD. 12, 421 ; ESCHL. Pr. 429 ; SOPH. O.C. 1686 ; ARSTT. H.A. 5, 16 ; PLUT. Cæs. 38, etc. ; au pl. LYC. 474 ; POL. 10, 3, 3 ;
   II p. anal. :
      1 en parl. du mouvement impétueux d’une troupe de cavaliers, SOPH. El. 733 ;
      2 fig. trouble, agitation, mouvement tumultueux, en parl. de malheurs, de guerre, etc. ESCHL. Pers. 599 ; SOPH. O.R. 1527 ; EUR. I.T. 316, etc. ; PLAT. Leg. 758 a ; DÉM. 442, 18 ; PLUT. Cor. 32, etc.

Étym. *κλύς.

[ῠ], ωνος, ὁ, wave, billow, and collectively, surf, rough water, Od. 12.421; πόντιος κ. A. Pr. 431 (lyr.), S. OC 1687 (lyr.); κ. πελάγιος, θαλάσσιος, E. Hec. 701, Med. 29; Θρῄκιος κ. S. OT 197 (lyr.); κ. ἄγριος Tim. Pers. 146; in Prose, prob. in Th. 2.84 (Phot., Suid., κλυδωνίῳ codd.), cf. Thphr. Char. 25.2; πνεῦμα καὶ κ. Arist. HA 548b13; κ. καὶ χειμών Id. PA 685a32; pl., Lyc. 474, Plb. 10.10.3. Medic., splashing in the stomach and chest, Gal. 1.348, al. ; of sound heard in pleurisy, Id. 8.285; ἢν κ. ὑγρῶν ἀναπνέῃ ἐς τὰς διαπνοάς flood of humours, Aret. SA 1.5; of internal water in dropsy, Id. SD 2.1. metaph, κ. κακῶν sea of troubles, A. Pers. 599; κ. ξυμφορᾶς S. OT 1527 (troch.); κ. ἔφιππος flood of chariots, Id. El. 733; πολέμιος κ. E. Ion 60; πολὺς κ. δορός Id. Supp. 474; ἔριδος κ. Id. Hec. 116 (anap.); πόλις ἐν κλύδωνι τῶν ἄλλων πόλεων διαγομένη Pl. Lg. 758a; κ. καὶ μανία D. 19.314; ἐν χειμῶνι πολλῷ καὶ κ. τῆς πόλεως Plu. Cor. 32, cf. M.Ant 12.14; κ. ἀλογίας Hierocl. in CA 26 p. 479M.

ωνος, ὁ (κλύζω), das Wogen des Meeres, der Wellenschlag, Od. 12.421 ; βοᾷ δὲ πόντιος κλύδων Aesch. Prom. 429, wie Soph. O.C. 1683 ; πελάγιος, θαλάσσιος, Eur. Hec. 701, Med. 29 ; in späterer Prosa, πνεῦμα καὶ κλύδων Arist. H.A. 5.16 ; κλύδωνες Pol. 10.3.3 ; θάλαττα πολὺν ἔχουσα καὶ τραχὺν κλύδωνα Plut. Caes. 38. – Oft übertr. vom Unglück, ὅταν κλύδων κακῶν ἐπέλθῃ, wenn des Unglücks Flut hereinbricht, Aesch. Pers. 591 ; εἰς ὅσον κλύδωνα δεινῆς συμφορᾶς ἐλήλυθεν Soph. O.R. 1527 ; ἄπορον κλύδωνα κακῶν Eur. Med. 362 ; auch in Prosa, πολὺς ἐν κλύδωνι τῶν ἄλλων πόλεων διαγομένη Plat. Rep. VI.758a ; καθάπερ ἐν χειμῶνι πολλῷ καὶ κλύδωνι τῆς πόλεως Plut. Coriol. 32 ; Sp.; κλ. καὶ μανία vrbdt Dem. 19.314. – Auch ἔφιππος, das Wogen der Reiter u. Rosse, Soph. El. 723, wie πολέμιος Eur. Ion 60 ; von der Schlacht, πολὺς κλύδων δορός Suppl. 474.

κλύδων, -ωνος, ὁ
(κλύζω, of the sea, to wash over), [in LXX: Jon.1.4; Jon.1.12 (סַעַר), al. ;]
a billow, surge: Luk.8:24, Jas.1:6.†
SYN.: κῦμα, a wave (AS)