fut. κλεΐξω, Dor. for κλῄζω.

= κλείω, κλέω¹, rühmen ; fut. κλεΐξειν, Pind. Ol. 1.110, Her. 6.571 ; altatt. κλῄζω ; φάτις ἐκλῄζετο Aesch. Ag. 617 ; θανὼν δὲ κλῄζεται καθ' Ἑλλάδα Eur. Hel. 132 ; Φωκὶς μὲν ἡ γῆ κλῃζεται, sie wird so genannt (vgl. εὔχομαι), Soph. O.R. 726 ; σὲ νῦν μὲν ἥδε γῆ σωτῆρα κλῄζει 48, vgl. 1438 ; oft Eur.; einzeln auch in Prosa, Tim.Locr. 100d ; ὃ κλῄζεται πεδίον ἀληθείας Plat. Ax. 371b ; οἱ Περσεῖδαι ἀπὸ Περσέως κληΐζονται Xen. Cyr. 1.2.1 ; dazu fut. κλῄσω, H.h. 31.18, τὴν Διὸς κόραν κλῄσωμεν Ἄρτεμιν Eur. I.A. 1521 ; κλῇσον τὴν πόλιν Ar. Av. 950 ; κεκλῃσμένος Eur. Ion 286, v.l. κεκλημένος.