(seul. impf. ἔκλεον et ao. ἔκλησα, pf. inus.) :
      1 vanter, célébrer, acc. EUR. Alc. 447, I.A. 1046 ; d’où au pass. être célébré, IL. 24, 202 ; OD. 13, 299 ; PD. I. 5, 53 ;
      2 appeler, nommer, acc. A.RH. 3, 246 ; d’où au pass. être appelé, NIC. (ATH. 371 c) ; CALL. Del. 40 ;

Moy. célébrer, vanter, acc. EUR. fr. 370.

➳ Dans Hom. touj. κλείω à l’act. ; κλέομαι au pass. — Act. prés. part. fém. dor. κλέωα (p. κλέουσα) AR. Lys. 1295. Pass. impf. 2 sg. ἔκλεο (p. ἐκλέεο), IL. 24, 202 ; CALL. Del. 40.

Étym. κλέος.

Ep. κλείω (as Hom. always in Act., but in Pass. only κλέομαι ; Trag. only κλέω, in lyr.), tell of, make famous, celebrate, ἔργ’ ἀνδρῶν… τά τε κλείουσιν ἀοιδοί Od. 1.338, cf. h.Hom. 32.19; ἐγὼ δέ κέ σε κλείω Od. 17.418, cf. Hes. Op. 1, Th. 105, Stesich. 35, Inscr.Cos 218.7, prob. in Hermesian. 7.33; ἔν τ’ ἀλύροις κλέοντες ὕμνοις E. Alc. 447; Θέτιν… κλέουσαι Id. IA 1046; κλέωἁ τὸν Ἀμύκλαις σιόν, Lacon. for κλέουσα τὸν Ἀμ. θεόν, Ar. Lys. 1299; — Med., γῆρυν, ἃν σοφοὶ κλέονται E. Fr. 369.7; — Pass., to be famed; c. dat., for a thing, φρένες… ᾗς τὸ πάρος περ ἔκλε’ (for ἐκλέεο) Il. 24.202; ἐγὼ δ’ ἐν πᾶσι θεοῖσι μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσιν Od. 13.299; κλέεσθαι ἐν φορμίγγεσσι to be celebrated in lyric strains, Pi. I. 5 (4).27; ἔνθ’… ἀγοραὶ Πυλάτιδες κλέονται where are held the famous meetings, prob. in S. Tr. 639 (lyr.). c. acc. et inf., sing how…, B. 15.13. (κλεϜ-, cf. κλέος, κλύω, Lat. clueo; Skt. śrutás (= κλυτός) ΄famous΄, śṛṇóti ΄hear΄.)

Ep. κλείω, = καλέω, call, A.R. 1.217, 2.687, Oppian. H. 5.536; impf. κλεῖον Orph. L. 195; — Pass., ἔνθα περ ἀκταὶ κλείονται Παγασαί A.R. 1.238 (cf. καλέω ΙΙ. 3a); κλείονται γαλεοί Oppian. H. 1.379; also κλέεται Nic. Fr. 71.5; 2 sg. impf. ἔκλεο Call. Del. 40.

(ΚΛΥ, κλέος, vgl. καλέω), im act. gew. κλείω, bekannt machen, rühmen, preisen ; ἐγὼ δ' ἄν σε κλείω κατ' ἀπείρονα γαῖαν Od. 17.418 ; τά τε κλείουσιν ἀοιδοί 1.338 ; Hes. O. 1, Th. 105 ; πολλὰ σὲ μουσοπόλοι μέλψουσι ἔντ' ἀλύροις κλέοντες ὕμνοις Eur. Alc. 447, κλέουσαι I.A. 1046, an beiden Stellen κλείω v.l. ; κλείουσα θεῶν γάμους Ar. Pax 779 ; sp.D., die es auch einfach für »sagen«, »nennen« gebrauchen, = καλέω, τήν τ' ἀκίδα κλείουσι Opp. H. 5.536, καί μιν ἐπωνυμίην Φαέθοντα ἔκλεον Ap.Rh. 3.246 ; ἔκλησε findet sich in Nic. fr. bei Ath. II.35a ; κλεῶα Ar. Lys. 1299 ist dorische Form für κλέουσα. – Pass., ἐγὼ δ' ἐν πᾶσι θεοῖσι μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσιν Od. 13.298 ; ᾗς (φρεσὶν) τὸ πάρος περ ἔκλε' ἐπ' ἀνθρώπους, impf., Il. 24.202 ; κλέονται ἐν φορμίγγεσσιν Pind. I. 4.29 ; in allgemeiner Bedeutung, οὐδέ πω ἔκλεο Δῆλος Callim. Del. 40 ; κλείονται Ap.Rh. 1.238. – S. auch das adj. verb. κλειτός.