ή, όν [κῑ]
      1 tr. qui met en mouvement, qui meut, qui agite, XÉN. Œc. 10, 12 ; avec le gén. ARSTT. Meteor. 2, 8, 3, etc. ; fig. qui excite : πρὸς ἀρετήν, PLUT. M. 776 c, à la vertu ; qui cause de l’agitation, agitateur politique, POL. 1, 9, 3, etc. ; DS. 19, 14 ;
      2 intr. mobile, qui se meut, p. opp. à στάσιμος, PLUT. M. 945 f, 952 e.

• Sup. -ώτατος, ARSTT. Meteor. 2, 8, 3.

Étym. κινέω.

ή, όν, of or for putting in motion, μόρια Arist. Pol. 1290b31; νεῦρα motor nerves, Gal. 8.208; κ. βηχέων Hp. Aph. 5.24; ἱδρώτων Dsc. 5.112; οὔρων Xenocr. ap. Orib. 2.58.50; ἐξ ἑαυτοῦ μόνον κ.
spontaneous, Epicur. Nat. 28.7; Sup. -ώτατος Arist. Mete. 365b30. Adv. -κῶς Procl. in Alc. p. 52 C. metaph, urging on, exciting, λόγος κ. πρὸς ἀρετήν Aristo Stoic. 1.88; τὸ κινητικώτατον τῶν ὄχλων Phld. Rh. 1.198 S., D.H. Isoc. 13; abs., stimulating, X. Oec. 10.12; τὸ μέλος κ. φύσει Phld. Mus. p. 71 K. ; τὸ μήτε ὁρμῆς μήτε ἀφορμῆς κὸν [ἀδιάφορον] Stoic. 3.28, cf. 40, al.
turbulent, seditious, Plb. 1.9.3, D.S. 19.14, etc. (from Pass.) movable, mobile, Pl. Ti. 58d, Arist. HA 590a33, GA 775a7 (Comp.), Plu. 2.945f, 952e.

[κῑ], zum Bewegen gehörig, geschickt, in Bewegung setzend ; ὁποῖον κινητικωτάτων ἂν εἴη τῶν σωμάτων, was am meisten die Körper in Bewegung setzt, Arist. Meteor. 2.8 ; H.A. 4.4 ; Folgde : – aufrührerisch, Pol. 1.9.3, neben στασιώδης, vgl. 13.1.3 ; DS. 19.14 ; – beweglich, zur Bewegung geneigt, von der Wärme, im Ggstz von στάσιμος, Plut. prim.frig. 1 ; vgl. ib. 17 ὡς βραδεῖα καὶ στάσιμος, im Ggstz von ὀξύρροπος καὶ κινητικός.
Bei den Stoikern sind τὰ κινητικά begehrungswerte Dinge.