ῶνος (ὁ) lieu caché, d’où :
      1 cachette, OD. 13, 367 ;
      2 les régions souterraines, les enfers, HÉS. Th. 158 ; ESCHL. Pr. 220 ; EUR. Hec. 1, etc. ;
      3 fourré de bête sauvage (de sanglier, etc.) OD. 10, 283 ; EUR. Hel. 24 ;
      4 gorge de montagne, EUR. Cycl. 292 ;
      5 sanctuaire impénétrable, c. ἄδυτον, ESCHL. Eum. 805.

➳ En prose seul. STR. 495.

Étym. κεύθω.

ῶνος, ὁ, (< κεύθω) hiding place, hole, μαιομένη κευθμῶνας ἀνὰ σπέος Od. 13.367; ὥς τε σύες, πυκινοὺς κευθμῶνας ἔχοντες in the close-barred sties, 10.283; κευθμῶνες ὀρέων hollows of the mountains, Pi. P. 9.34; κ. Κιθαιρῶνος Orac. ap. Hdt. 7.141; Ἰδαῖον ἐς κευθμῶν’ E. Hel. 24; Μαλέας ἄκροι κ. Id. Cyc. 293; ἕδρας τε καὶ κευθμῶνας ἐνδίκου χθονός A. Eu. 805. of the nether world, γαίης ἐν κευθμῶνι Hes. Th. 158; Ταρτάρου μελαμβαθὴς κ. the deep black vault of T., A. Pr. 222; νεκρῶν E. Hec. 1; ἠλιβάτοις ὑπὸ κ. Id. Hipp. 732 (lyr.). — Rare in Prose, as Str. 11.2.10.

ῶνος, ὁ, ein verborgener, abgelegener Ort, Schlupfwinkel, Höhle ; μαιομένη κευθμῶνας ἀνὰ σπέος Od. 13.367, um Schätze zu verstecken ; auch πυκινοὶ κευθμῶνες, dichtverwahrte Schweinekofen, 10.283 ; γαίης ἐν κευθμῶνι Hes. Th. 158 ; vgl. Ταρτάρου μελαμβαθὴς κευθμών, der schwarztiefe Schlund, Aesch. Prom. 220 ; aber Eum. 772 ἕδρας τε καὶ κευθμῶνας ἐνδίκου χθονός ist = ἄδυτον, das verborgene Allerheiligste ; vgl. Coluth. 93 ; – κευθμῶνες ὀρέων, Schluchten, Pind. P. 9.35 ; Ἰδαῖον ἐς κευθμῶνα Eur. Hel. 24 ; ἠλιβάτοις ὑπὸ κευθμῶσι Hipp. 732, vgl. Cycl. 292. S. auch κεῦθος. Selten in Prosa, wie Strab., s. κευθμός.