ος, ον, injurieux, outrageant, SOPH. Ant. 956, 962 ; κερτομίοις ἐπέεσσιν ἐρεθίζειν, IL. 5, 419, exciter par des paroles injurieuses ; κερτομίοις ἐπέεσσι πειρηθῆναι, OD. 24, 240, éprouver par des paroles injurieuses, ou simpl. κερτομίοισι προσαυδᾶν, IL. 1, 539, adresser des paroles de reproche.

Étym. κέρτομος.

(κερτόμεος EM 102.46), ον, mocking, taunting, κερτομίοις ἐπέεσσιν πειρηθῆναι Od. 24.240; Δία Κρονίδην ἐρεθίζειν Il. 5.419; simply κερτομίοισι Δία προσηύδα 1.539, cf. Od. 9.474; κ. ὀργαῖς S. Ant. 956 (lyr.); ἐν κ. γλώσσαις ib. 962 (lyr.). (Perh. for (σ)κερστομος, cf. σκέραφος, κέραφος.)

ον, neckend, spottend, = κέρτομος ; κερτομίοις ἐπέεσσιν πειρηθῆναι Od. 24.239, κερτομίοις ἐπέεσσιν Δία ἐρέθιζον Il. 5.419 ; ohne ἔπος, κερτομίοισι Δία προσηύδα 1.539, vgl. Od. 20.177 ; κερτομίοις γλώσσαις, ὀργαῖς, Soph. Ant. 946, 951.