ίδος [ᾰῐδ]
   I adj. f. de potier : γῆ κ. PLAT. Criti. 111 d, etc. ; ou subst. ἡ κ. ATH. 621 a, terre de potier, argile ;
   II subst. ἡ κ. :
      1 tuile, THC. 3, 22 ; XÉN. Hell. 6, 5, 9 ; au pl. toit en tuiles, AR. Vesp. 206 ;
      2 petit vase de terre cuite, ATH. 621 a.

➳ Voc. -ί, ARAR. (ATH. 471 e) ; gén. de grec comm. -ῖδος, ARSTT. Eud. 7, 1, 6 ; M. mor. 2, 11, 2, etc.

Étym. κέραμος.

ίδος [ι], ἡ, Diph. 84, Ion. and later -ῖδος Emp. ap. Arist. EE 1235a12, MM 1208b11, cf. Hdn. Gr. 2.18; (< κέραμος): — roof-tile, Ar. V. 206, Th. 3.22, Inscr.Délos 366.21, al. (iii BC), etc. ; κ. ἀγελαῖαι common tiles, IG2². 1672.209; Κορίνθιαι ib. 71; collectively, tiling, Arist. Ph. 246a27, cf. ll. cc. ; prop. of clay, but also of marble, IG2². 1666B 21, 25; κ. ἀργυραῖ Plb. 10.27.10; κ. μολυβῆ Ath. 14.621a, cf. Moschioib. 5.207a. = κεράμιον, PLond. 3.1177.158 (ii AD), PIand. 12.3 (iii/iv AD). as Adj., γῆ κ.
potter΄s earth, clay, Pl. Criti. 111c, Lg. 844b; ὦ γαῖα κεραμί Eub. 43.

ίδος, ἡ, ion. ῖδος (Drac. 45.25 ; vgl. Nonn. 16.162), das aus Töpfererde, Ton Gemachte ;
   a) Dachziegel ; Ar. Vesp. 206 ; κατέβαλε ἀπὸ τῶν ἐπάλξεων κεραμίδα Thuc. 3.22 ; Xen. Hell. 6.5.9 ; auch ἀργυραῖ, Pol. 10.27.10 ; ταῖς ἐκ μολίβου ποιηθείσαις κεραμίσιν bei Ath. V.207a ; vgl. DS. 12.41.
   b) Gefäß ; Ath. XIV.621a auch εἰς μολυβδίνην κεραμίδα ἐμβαλὼν κατεπόντωσε.
   c) Mit u. ohne γῆ, Töpfererde, -ton ; Plat. Critia. 111d ; ὦ γαῖα κεραμί Araros bei Ath. XI.471e.