ή, όν :
   I noir, sombre (sang, IL. 1, 303, etc. ; nuit, IL. 5, 310 ; flot, IL. 9, 6, etc. ; OD. 16, 441 ; œil de la nuit, ESCHL. Pers. 428 ; navire, SOPH. Ant. 954, etc.) ;
   II particul. en mauv. part :
      1 souillé de sang (fer, lance, etc.) SOPH. Tr. 856 ; EUR. Bacch. 628 ; LYC. 1169 ;
      2 sombre, obscur, en parl. des enfers, du Styx, des Érynies, etc. ESCHL. Ag. 462, etc. ; LYC. 706, etc.

Étym. cf. sscr. k’alas, noir.

ή, όν, black, dark, freq. in Hom., αἷμα Il. 1.303, Od. 16.441; νύξ Il. 5.310, etc. ; κῦμα 9.6; λαῖλαψ 11.747; χθών 16.384; δέρμα 6.117; ἦτορ Hes. Sc. 429; ὄμβρος Emp. 111.6; κ. φῦλον a swarthy race, of the Ethiopians, A. Pr. 808; Ἔπαφος ib. 851; ξίφη, λόγχα, S. Aj. 231, Tr. 856 (both lyr.), cf. E. Ba. 628 (troch., prob. from the colour of the metal rather than black with blood-stains); of things on which the sun does not shine, esp. of the nether world, dark, murky, A. Pr. 433 (lyr.); Ἐρινύες Id. Ag. 462 (lyr.); Στύξ Lyc. 706; κ. θῖνα, of the bottom of the sea, S. Ant. 590 (lyr.); λύει κ. βλέφαρα suffers her eyes to close in darkness, ib. 1302; great, mighty, δίψα Lyc. 1425. (Cf. Skt. kalaṅkas ΄spot΄; κηλίς may be cogn.)

poet. = μέλας, schwarz, dunkel, finster ; αἷμα Il. 1.303, Od. 16.441 ; κῦμα Il. 9.6 ; νύξ 5.310, wie Aesch. Pers. 420 ; κελαινῇ λαίλαπι ἶσος Il. 11.747 ; χθών 16.384 ; φῦλον, von den Aethiopen, Aesch. Prom. 810 ; von der Unterwelt, Τάρταρος 1052, κελαινὸς δ' ἄϊδος ὑποβρέμει μυχὸς γᾶς 431 ; κελαιναὶ Ἐρινύες, die grausen, gräßlichen, Ag. 449 ; νᾶες Soph. Ant. 944 ; βλέφαρα 1287 ; κόνις Eur. El. 478 ; ὄμβρος Empedocl. bei DL. 8.59 ; λόγχα, ξίφος, wahrscheinlich blutbefleckt, Soph. Tr. 853, Aj. 227 ; vgl. Eur. Bacch. 628 ; φάσγανον Lycophr. 1169 ; a. sp.D.