(primit. seul. ao. act. et pass.) disperser, rompre (les lignes d’une troupe ennemie) IL. 17, 285 ; OD. 14, 242 ; κεδασθείσης ὑσμίνης, IL. 15, 328, etc. quand les lignes du combat, càd. de combattants, furent rompues ; en parl. de choses : κ. γεφύρας, IL. 5, 88, rompre des ponts.

➳ Act. ao. épq. ἐκέδασσε(ν), IL. 17, 285 ; OD. 14, 242, etc. Pass. prés. ind. 3 pl. épq. κεδόωνται, A.RH. 4, 500. Ao. 3 pl. épq. ἐκέδασθεν, IL. 15, 657 ; A.RH. 2, 135. Pl.q.pf. 3 sg. κεκέδαστο, A.RH. 2, 111.

Étym. Épq. c. σκεδάννυμι.

poet. for σκεδάννυμι, late in pres., AP 5.275 (Agath.); Ep. aor. Act. ἐκέδασσα Hom. (v. infr.), Oppian. H. 1.412, 3 pl. κέδασαν Hsch., Pass. ἐκεδάσθην Hom. (v. infr.), κεδάσθη Orph. A. 557; plpf. Pass. κεκέδαστο A.R. 2.1112: — break up, scatter, ἐκέδασσε φάλαγγας Il. 17.285; θεὸς δ’ ἐκέδασσεν Ἀχαιούς Od. 14.242; so [ποταμὸς] ἐκέδασσε γεφύρας Il. 5.88; νεφέλας ἐκέδασσαν ἄελλαι A.R. 3.1360; — Pass., κεδασθείσης ὑσμίνης when the battle was broken up, i.e. when the combatants were no longer in masses, Il. 15.328, 16.306; ἔμειναν ἀθρόοι, οὐδ’ ἐκέδασθεν ἀνὰ στρατόν 15.657; [δούρατα] ῥαισθείσης (sc. νηός) κεκέδαστο A.R. 2.1112; κῶμα κεδάσθη was shed, Orph. l.c.

[ῡ], = κεδάζω.