ατος (τὸ) :
   I brûlure, particul. :
      1 brûlure par le soleil, chaleur ardente, IL. 5, 865 ; HÉS. O. 413, 586 ; SOPH. Ant. 417 ; XÉN. Conv. 2, 18 ; PLAT. Phædr. 242 a ; au pl. SOPH. O.C. 350 ; PLAT. Pol. 279 d ; ISOCR. 223 e ;
      2 brûlure par le froid, POMPEIAN. (ATH. 98 b) ; LUC. Lex. 2 ;
   II p. anal. ou fig. :
      1 chaleur de la fièvre, THC. 2, 49 ; PLAT. Tim. 70 d, d’où fièvre ardente, PLUT. M. 557 c ;
      2 amour ardent, ANTH. 12, 87 ;
   III marque de brûlure, cicatrice, HPC. Art. 788.

Étym. καίω.

ατος, τό, (< καίω) burning heat, esp. of the sun, καύματος ἔξ after sun-heat, Il. 5.865, cf. Hes. Op. 415, 588, Alc. 39, S. Ant. 417, Epinic. 1.10, etc. ; πρὶν ἂν τὸ κ. παρέλθῃ the heat of the day, Pl. Phdr. 242a, cf. Ti. 70d; ἐὰν ᾖ κ. Arist. Mete. 342b10; freq. in pl., ἡλίου τε καύμασιν S. OC 350, cf. Hdt. 3.104, X. Cyn. 5.9, etc. ; [τόποι] ὑπὸ καυμάτων διαφθειρόμενοι Isoc. 11.12; καύματα καὶ χειμῶνες Phld. Piet. 87; in pl., also of frost, Ath. 3.98b, Luc. Lex. 2.
fever heat, Th. 2.49; of inflamed conditions, Hp. VM 19, Aph. 7.13; metaph, of love, κ. ἀρσενικόν AP 12.87. in pl., holes burnt by cautery, Hp. Art. 11, Arist. Pr. 863a31.
brand on cattle, IG 7.3171.44 (Orchom. Boeot.).
embers of sacrifices, Pl. Criti. 120d.
firewood, PLond. 3.1166.6, al. (i AD).

τό, Brand, bes. Sonnenbrand, Sommerhitze, Il. 5.865 ; ἦμος δὴ λήγει μένος ὀξέος ἠελίοιο καύματος ἰδαλίμου Hes. O. 413, vgl. 586 ; so auch Soph. Ant. 417 ; Plat. Phaedr. 242a u. Folgde ; oft im plur., ὄμβροις ἡλίου τε καύμασιν Soph. O.C. 350 ; πρὸς χειμῶνας καὶ καύματα Plat. Polit. 279d ; τόπους ὑπὸ καυμάτων διαφθειρομένους Isocr. 11.12 ; Sp.; Fieberhitze, Plut. Alex. 66 ; Liebesglut, ἀρσενικόν Ep.adesp. 8 (XII.87). Von heftiger Kälte, Frostbrand, Ath. III.98b, Luc. Lexiph. 2.

καῦμα, -τος, τό
(< καίω), [in LXX for חֹם, חֹרֶב, etc. ;]
heat: Rev.7:16 16:9.†
(AS)