ατος (τὸ) :
      1 entreprise bien dirigée, d’où heureux succès, POL. 1, 19, 12, etc. (différ. de εὐτύχημα, heureuse fortune) ;
      2 belle ou bonne action, trait de vertu, de courage, t. stoïc. CIC. Fin. 3, 7 ; Off. 1, 3 ; SEXT. M. 9, 16.

Étym. κατορθόω.

ατος, τό, success, opp. εὐτύχημα, Arist. MM 1199a13, cf. Plb. 1.19.12, Str. 15.1.54, D.S. 13.22, Plu. Mar. 10; of literary style, Longin. 33.1, 36.2; pl., opp. ἀποτεύγματα, Phld. Vit. p. 35 J. ; v.l. for διορθ-, Act. Ap. 24.2 (pl.).
that which is done rightly, virtuous action, in pl., opp. ἁμαρτήματα, Chrysipp. Stoic. 2.295, al., cf. IG 5(2).268.15 (Mantinea, i BC), etc. ; τῶν καθηκόντων τὰ τέλεια, = τὰ κ., Stoic. 3.134.
perfection, τέλος καὶ πέρας καὶ κ. Herm. in Phdr. p. 173 A., cf. S.E. M. 9.16.
Gramm., correct use, opp. βαρβαρισμός, Ph. 1.124.

τό, das Gerad-, Rechtgemachte, Wohlgelungene, das glücklich Vollbrachte ; Pol. 1.19.12 u. öfter ; Dion.Hal. 5.44 ; DS. 5.20 ; Plut. Alc. 9 u. a.Sp.
Bei den Stoikern die vollkommenen Pflichten, recte factum, Cic. fin. 3.7, offic. 1.3 ; Ggstz ἁμαρτήματα Sext.Emp. adv.phys. 1.16.

κατόρθωμα, -τος, τό
Rec, for διόρθωμα (which see), Act.24:3.†
(AS)