ος, ον [ῐδ]
      1 qu’on peut préparer chez soi, càd. soi-même, sans le secours d’un médecin, HPC. 387 f ;
      2 qui est de la maison, domestique, privé, ARSTT. Plant. 1, 4, 13 ; GEOP. 2, 35, 5 ; CALL. fr. 75 ;
      3 qui vit à la maison, sédentaire, casanier, DS. 3, 53 ; subst. LUC. H. conscr. 37.

Étym. κ. οἶκος.

ον, (α, ον only Gp. 1.3.8) living in or about a house, domestic, μῦς Theopomp.Hist. 258 (a); [σκύλαξ] Nic.Dam. 56 J. ; ὄρνεις Gp. l.c., 2.35.5; ὄρνις Longus 3.6; οἱ κ.
stay-at-home historians, Luc. Hist. Conscr. 37; κ. βίος Ph. 2.378, D.S. 3.53; κ. κατατάσιες domestic means or methods of extension, Hp. Art. 78; τὰ κ. τῶν ἔργων household duties, Hierocl. p. 62 A. ; κατοικίδιοι (sc. θεοί), οἱ, = Lat. Penates, Gloss.

zum Hause gehörig, häuslich ; ὄρνις, Haushahn, Long. 3.6 u. a.Sp.; so auch μῦς, περιστερά u. ä.; – κατοικίδιον βίον ἔχειν, eingezogenes Leben, DS. 3.53 ; οἱ κατοικίδιοι, Stubenhocker, Luc. hist. conscrib. 37.