ας (ἡ) :
      1 action de s’établir ou de résider dans un lieu, STR. 246 ;
      2 lieu d’habitation, POL. 5, 78, 5 ; particul. ferme, maison de campagne, POL. 2, 32, 4 ;
      3 établissement d’une colonie, PLUT. Pomp. 47, d’où colonie, PLUT. Ant. 16 ; APP. Civ. 5, 19.

Étym. κ. οἰκία.

ἡ, habitation, βαρβάρων Hecat. 119 J. ; τόπος εὐφυὴς πρὸς κ. Plb. 5.78.5; ὑγιεινὴν ποιεῖν τὴν κ. Str. 5.44.8; farm, village, Plb. 2.32.4, etc. ; generally, dwelling-place, Act. Ap. 17.26; domicile, Mitteis Chr. 31 i 23 (ii BC).
settlement, colony, Str. 5.44.11; esp. of military colonies in Egypt, PTeb. 61 (b).227 (ii BC), etc. ; also, = Lat. colonia, Str. 6.2.5, Plu. Ant. 16, App. BC 5.19; κατοικίαι πόλεων foundation of colonies, Plu. Pomp. 47.
body of residents in a foreign city, ἡ κ. τῶν ἐν Ἱεραπόλει κατοικούντων Ἰουδαίων IGRom. 4.834.

ἡ, Wohnung, Ansiedlung, Colonie ; Strab. V.249 u. öfter ; Plut. Ant. 16 ; πόλεων Pomp. 47 ; τόπος εὐφυὴς πρὸς κατοικίαν Pol. 5.78.4, bei dem es auch Landhäuser bedeutet, 2.32.4, 5.77.7.

κατ-οικία, -ας, ἡ
(< κατοικέω), [in LXX chiefly for מוֹשָׁב, Exo.35:3, al. ;]
__1. a dwelling: Act.17:26.
__2. a settlement (Polyb.).†
(AS)