ας (ἡ) :
      1 accusation, p. opp. à ἀπολογία, THC. 3, 52 ; XÉN. An. 5, 8, 1, etc. ;
      2 qualité attribuée à un objet, attribut, ARSTT. An. post. 1, 22, 8, etc. ; αἱ κατηγορίαι, les catégories, càd. les attributs élémentaires (qualité, quantité, temps, lieu, etc.) ARSTT. Categ. 4, 1 ; Top. 1, 9, 1, etc.

Étym. κατήγορος.

Ion. -ίη, ἡ, accusation, Hdt. 6.50, etc. ; opp. αἰτία (expostulation), Th. 1.69; opp. ἔπαινος, ib. 84; opp. ἀπολογία Arist. Rh. 1358b11; τὴν κ. ποιεῖσθαι Antipho 6.10, And. 1.6; ὡς ὑβρίζοντος κ. ἐποιοῦντο X. An. 5.8.1; κ. ἐγένοντο πολλαὶ τῶν Ἀθηναίων charges were made against…, Id. HG 2.1.31; κατηγορίαι κατά τινος γεγόνασιν Isoc. 5.147; εἰ… ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις κατηγορίας ἔχω I am liable to accusation, D. 18.240. in Logic, predication, Arist. Metaph. 1007a35, etc. ; pl., Id. APo. 84a1; esp.
affirmative predication, opp. στέρησις, Id. APr. 52a15; ἄπορον ἐν κ. Stoic. 2.93.
predicate, Arist. Metaph. 1004a29, 1028a28, al., Epicur. Ep. 1 p. 23U., etc. more freq., category, head of predicables, Arist. Top. 103b20 (ten), APo. 83b16, Ph. 225b5 (eight), Metaph. 1068a8 (seven), cf. EN 1096a29.

ἡ,
1) Vorwurf, Beschuldigung, Anklage ; κατηγορία μὲν οὐδεμία προετέθη Thuc. 3.52, von αἰτία unterschieden ; auf die ἐχθροὶ ἀδικήσαντες bezogen, 1.69 ; κατηγορίαν ποιεῖσθαι, anklagen, Xen. An. 5.8.1 ; πολλαὶ κατηγορίαι κατ' αὐτῆς γεγόνασι Isocr. 5.147 ; τινός, Xen. Hell. 2.1.31.
2) übh. was man von einem Subjekt aussagt, Prädikatbestimmung, Arist. u. Folgde, die Kategorieen.

κατηγορία, -ας, ἡ
(< κατήγορος),
an accusation, charge: with genitive of person(s), Jhn.18:29; before κατά, with id., 1Ti.5:19; with genitive of thing(s), Tit.1:6.†
(AS)