κατ·ηγορέω-ῶ :
   I parler contre, d’où :
      1 blâmer, décrier, p. opp. à εὐλογέω, PLAT. Min. 320 e ;
      2 accuser en justice, accuser, p. opp. à ἀπολογέομαι, abs. AR. Vesp. 840 ; avec un seul rég. de pers. : τινος, HDT. 8, 60 ; PLAT. Menex. 244 e ; AR. Pl. 1073 ; κατά τινος, XÉN. Hell. 1, 7, 9, qqn ; avec double rég. : τινός τι, SOPH. O.R. 514 ; EUR. Ion 931, etc. ; PLAT. Rsp. 605 c ; τι κατά τινος, HYPÉR. Eux. 34 ; τινος περί τινος, THC. 8, 85 ; τινός τινος, DÉM. 5, 15 fin, qqn de qqe ch. ; τινος ὥς ou ὅτι, XÉN. Hell. 1, 7, 17, etc. ou τινος avec un inf. PLAT. Gorg. 482 c, accuser qqn de, etc. ; τινος πρός τινα, PLAT. Euthyphr. 2 c, une personne auprès d’une autre ; au pass. κατηγορεῖταί τινος avec l’inf. HDT. 7, 205 ; XÉN. Hell. 5, 2, 35, etc. ; SOPH. O.R. 529, on accuse qqn de, etc. ; οἱ κατηγορούμενοι, AND. 2, 2, les accusés ; τὰ κατηγορημένα, PLAT. Ap. 18 a ; τὰ κατηγορηθέντα, ANT. 139, 24, les accusations ;
   II faire connaître, révéler, rendre visible : τὴν ὀλιγοετίαν, XÉN. Cyr. 1, 4, 3, trahir son jeune âge ; ἀπειροκαλίαν, LUC. Nigr. 21, trahir sa sottise ; avec ὡς : κατηγορέει τὸ οὔνομα ὥς ἐστι Ἑλληνικόν, HDT. 3, 115, son nom accuse son origine grecque ; impers. κατηγορεῖ, PLAT. Phæd. 73 b, cela se voit ;
   III exprimer, signifier, énoncer, particul. :
      1 t. de log. affirmer qqe ch. d’une personne ou d’une chose, d’où au pass. être affirmé : τινος, ARSTT. Categ. 5, 5, etc. ; κατά τινος, ARSTT. Categ. 3, 1, etc. ; περί τινος, ARSTT. Top. 6, 3, 5, etc. ; PLUT. M. 1120 a ; ἐπί τινος, ARSTT. Metaph. 2, 3, 5 ; ou ἐπί τινι, ARSTT. Soph. el. 22, 13, de qqn ou de qqe ch. ; abs. τὸ κατηγορούμενον, ARSTT. Categ. 3, 1, etc. l’attribut (p. opp. à τὸ ὑποκείμενον, le sujet) ; τὰ κατηγορούμενα, ARSTT. Metaph. 4, 7, 4, c. αἱ κατηγορίαι ;
      2 affirmer, p. opp. à ἀπαρνέομαι, ARSTT. An. pr. 1, 23, 6.

Étym. κατήγορος.

speak against, esp. before judges, accuse, opp. ἀπολογέομαι, c. gen., Hdt. 2.113, 8.60, Lys. 14.21, Ar. Pl. 1073, etc. ; τῆς πόλεως Pl. Mx. 244e; less freq. κατά τινος X. HG 1.7.9; κ. τινὸς πρὸς τὴν πόλιν denounce him publicly, Pl. Euthphr. 2c; κατηγόρεις [αὐτῶν] ὡς λέγοιεν you accused them of saying, D. 21.134, cf. X. HG 7.1.38; κ. τινὸς ὅτι. ib. 1.7.17; τῶν ἱππέων ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς εἰς τὴν ἐκκλησίαν κατηγόρει D. 21.197; τῆς ἐμῆς [τύχης] κατηγορεῖς Id. 18.266, cf. Isoc. 3.4. κ. τί τινος bring as a charge against a person, accuse him of it, δείν’ ἔπη μου S. OT 514, cf. E. Or. 28, etc. ; τῶν ἄλλων μωρίαν X. Mem. 1.3.4; ὃς ἐμοῦ φιλιππισμὸν κατηγορεῖ D. 18.294; κ. τι κατά τινος Hyp. Eux. 23; τινὸς περί τινος And. 1.110, Th. 8.85; c. inf., κ. τινὸς παθεῖν τι Pl. Grg. 482c; c. dupl. gen., παρανόμων κ. τινός D. 21.5. c. acc. rei only, allege in accusation, Hdt. 2.113; μωρίαν ἐμήν E. Heracl. 418; τὴν πονηρίαν τῶν γονέων Pl. Prt. 346a; τὰ γεγονότα κ. Antipho 1.10, cf. Ar. V. 932, Ra. 996 (lyr.), Lys. 13.31, D. 19.9; — Pass., to be brought as an accusation against, κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου ; S. OT 529; ἀδικία πολλὴ κ. αὐτοῦ Th. 1.95; τὰ πρῶτά μου ψευδῆ κατηγορημένα the first false charges brought against me, Pl. Ap. 18a, cf. Lys. 16.9; τὰ κατηγορηθέντα Antipho 5.85, And. 1.24; τἀδικήμαθ’ ἃ κατηγορεῖται D. 21.136; impers., folld. by inf., σφέων… κατηγόρητο μηδίζειν a charge had been brought against them that…, Hdt. 7.205; κατηγορεῖτό τινος ὡς βαρβαρίζοι X. HG 5.2.35; κατηγορουμένου δ’ αὐτοῦ, ὅτι.
a charge being brought against him, that…, ib. 3.5.25. rarely in Pass., of the person, to be accused, οἱ κατηγορούμενοι And. 1.7, cf. Luc. Tim. 38 (s.v.l.). abs., to be an accuser, appear as prosecutor, Ar. V. 840, 842, Pl. 917, Pl. Ap. 18e, etc.
signify, indicate, prove, c. acc. rei, [τὸ νεαρὸν] κ. τὴν ὀλιγοετίαν X. Cyr. 1.4.3, cf. Plu. 2.695d, Adam. 1.5, al. ; ἀσθένειαν μᾶλλον ἢ δύναμιν Plot. 4.6.3; display, οἱ πολλὴν κατηγοροῦντες ἀπειροκαλίαν Luc. Nigr. 21; c. gen. pers., εὖ γὰρ φρονοῦντος ὄμμα σοῦ κατηγορεῖ A. Ag. 271, cf. E. Fr. 690, S. Aj. 907, etc. ; ὠκύτητα κ. τοῦ κυνός Philostr. Im. 2.26. folld. by relat., declare, assert, αὐτὸ κατηγορέει τὸ οὔνομα ὡς ἔστι Ἑλληνικόν Hdt. 3.115; κ. ὅτι… Id. 4.189, Pl. Phd. 73b (impers.); abs., make a definite assertion, Id. Tht. 208b. in Logic, predicate of a person or thing, τί τινος Arist. Cat. 3a19, al., Epicur. Fr. 250; κυρίως, καταχρηστικῶς κ., Phld. Po. 5.15; ἐναντίως ὑπὲρ τῶν αὐτῶν Id. Oec. p. 60 J. ; — more freq. in Pass., to be predicated of…, τινος Arist. Cat. 2a21, APr. 26b9, al. ; κατά τινος Id. Cat. 2a37; κατὰ παντὸς ἢ μηδενός Id. APr. 24a15; less freq. ἐπί τινος Id. Metaph. 998b16, 999a15; so later ἐφ’ ἑνὸς οἴονται θεοῦ ἑκάτερον τῶν ὀνομάτων κατηγορεῖσθαι D.H. 2.48; περί τινος Arist. Top. 140b37; τὸ κοινῇ κατηγορούμενον ἐπὶ πᾶσιν Id. SE 179a8; abs., τὸ κατηγορούμενον the predicate, opp. τὸ ὑποκείμενον (the subject), Id. Cat. 1b11, cf. Metaph. 1043a6, al. ; κατηγορεῖν καὶ κατηγορεῖσθαι to be subject and predicate, Id. APr. 47b1.
affirm, opp. ἀπαρνέομαι, ib. 41a10. Adv. κατηγορουμένως categorically, roundly, Phld. Ir. p. 90 W.

gegen Einen reden, ihn schelten ; εὐλογοῦντες ἢ κατηγοροῦντες Plat. Min. 320e ; bes. vor Gericht anklagen, verklagen ; absolut, σὺ δὲ κατηγόρει παρών Ar. Vesp. 840 ; Plut. 917 ; c. gen. der Person, εὖ γὰρ φρονοῦντος ὄμμα σοῦ κατηγορεῖ Aesch. Ag. 262, im guten Sinne, daß du es wohl meinst, zeigt dein Auge ; Ar. Plut. 1073 ; τῶν συμμάχων Her. 8.60 ; τῆς πόλεως Plat. Menex. 244e ; auch κατά τινος, Xen. Hell. 1.7.9, NT ; τινὸς πρὸς τὴν πόλιν, bei dem Staate anklagen, Plat. Euthyph. 9c ; Sp., wie Plut. Poplic. 4 ; τινὸς περί τινος, Thuc. 8.85, wie Dem. 9.46 ; τινός τι, Einem Etwas vorwerfen, Schuld geben, δείν' ἔπη πεπυσμένος κατηγορεῖν μου τὸν τύραννον Soph. O.R. 514 ; τίνα λόγον Λοξίου κατηγορεῖς ; Eur. Ion 931 ; Φοίβου ἀδικίαν Or. 28 ; in Prosa, Plat. Rep. X.605c ; ἐμοῦ τὰ τῶν τριάκοντα ἁμαρτήματα Lys. 25.5 ; Dem. Mid. 5 u. sonst bei Rednern ; mit dem bloßen accus. der Sache, Eur. Heracl. 418 ; vgl. Xen. Mem. 1.3.4 ; pass., κατηγορεῖτο τοὐπίκλημα τοῦτό μου Soph. O.R. 529 ; σφέων μεγάλως κατηγόρητο μηδίζειν, man klagte sie der Verbindung mit den Persern an, Her. 7.205 ; τὰ πρῶτά μου ψευδῆ κατηγορημένα Plat. Apol. 18a ; τὰ κατηγορηθέντα Antiph. 5.85, Andoc. 1.24 Lys. 16.9 u. sonst, die Anklagepunkte. – Auch mit doppeltem gen., παρανόμων ἢ παραπρεσβείας ἤμελλον αὐτοῦ κατηγορεῖν Dem. 21.5. – Allgemein, wie in der Stelle des Aesch., anzeigen, durch Zeichen zu erkennen geben, verraten, vgl. Soph. Aj. 891 ; αὐτὸ κατηγορέει τὸ οὔνομα ὥς ἐστι Ἑλληνικόν Her. 3.115 ; νεαρόν, ὃ κατηγορεῖ τὴν ὀλιγοετίαν Xen. Cyr. 1.4.3 ; καὶ δηλοῦν Dem. 45.20 ; Sp., wie Luc. Nigr. 21 ἀπειροκαλίαν ; – οὐδὲ κατηγορητέον, man muß nicht behaupten, ὡς ὁ μὲν κάμνων ἀμαθής, ὁ δὲ ὑγιαίνων σοφός Plat. Theaet. 167a ; – von Einem Etwas aussagen, Arist. u. Folgde ; ἐφ' ἑνὸς οἴονται θεοῦ ἑκάτερον τῶν ὀνομάτων κατηγορῆσθαι Dion.Hal. 2.48.

κατηγορέω, -ῶ
(< κατά, ἀγορεύω), [in LXX: Dan LXX 6:5, (9), 1Ma.7:6 1Mac 7:25, 2Ma.4:47 2Mac 10:13 2Mac 10:21, 4Ma.9:14 * ;]
to make accusation, accuse,
__(a) in general: absol., Rom.2:15; with genitive of person(s) (cl., WM, 254), Jhn.5:45; irreg. with accusative of person(s), Rev.12:10;
__(b) before a judge: absol., Act.24:2, 19; with genitive of person(s), Mat.12:10, Mrk.3:2, Luk.6:7 11:54 (WH, txt., R, om.), Luk.23:2, 10, Jhn.8:6 Act.25:5 28:19; id. with accusative of thing(s) (cl., but see WM, l.with), Mrk.15:3-4; with genitive of thing(s) (Dem.), Act.24:8 25:11; before περί, with genitive of thing(s) (Thuc., viii, 85), Act.24:13; with accusative of thing(s), before κατά with genitive of person(s) (WM, § 28, 1), Luk.23:14. Pass. (B1., § 54, 3), before ὑπό with genitive, Mat.27:12, Act.22:30; ὁ κατηγορούμενος, Act.25:16.†
(AS)