κατ·ερείπω (ao. κατήρειψα ; pf. pass. κατερήρειμμαι) :
      1 tr. renverser de fond en comble, détruire, EUR. Hec. 477 ; STR. 259 ; HDN 8, 2, 11 ; fig. corrompre : τινά, PLUT. Sol. 6, qqn ;
      2 intr. (à l’ao.2 κατήριπον [ῐ] IL. 5, 92 ; THCR. Idyl. 13, 49, et au pf. κατερήριπα [ῐ] IL. 14, 55) tomber, s’abattre.

throw or cast down, Ἴλιον κατερεῖψαι Pi. Pae. 8.33; κατὰ γάρ μιν ἐρείπει πῦρ Orac. ap. Hdt. 7.140; σεισμοὶ κατήρειψαν πολὺ τῆς κατοικίας Str. 6.1.6, cf. Max.Tyr. 1.3; metaph, κ. τινά ruin, corrupt him, Plu. Sol. 6; — Pass., fall in ruins, of Troy, E. Hec. 477 (lyr.); [τὸ τεῖχος] κατερήρειπτο Hdn. 8.2.4 codd. ; κατερηρειμμένα IG 5(1).538.22 (Sparta); κατηριμμένα ib. 12(5).1097.11 (Ceos, ii AD), 12(3).324.17 (Thera, ii AD). intr. in aor.2, fall down, fall prostrate, [ὑπὸ ποταμοῦ] ἔργα κατήριπε κάλ’ αἰζηῶν Il. 5.92; κ. ἐς μέλαν ὕδωρ Theoc. 13.49; pf., τεῖχος μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν Il. 14.55.

(ἐρείπω), niederwerfen, niederreißen ; ἃ (πόλις) καπνῷ κατερείπεται τυφομένα Eur. Hec. 477 ; in tmesi, κατὰ γάρ μιν ἐρείπει πῦρ Orak. bei Her. 7.140 ; σεισμοὶ κατήρειψαν πολὺ τῆς κατοικίας Strab. VI.259 ; τὸ τεῖχος κατερήρειπτο Hdn. 8.2.11 ; übh. zu Grunde richten, einen Menschen, Plut. Sol. 6. – Der aor.2 κατήριπον hat intr. Bdtg, niederfallen, hin-, zusammenstürzen, Il. 5.92, Theocr. 13.49, wie das II. perf., τεῖχος κατερήριπεν Il. 14.55.