κατ·είϐω (seul. prés. et impf.) :
      1 verser, répandre : δάκρυ, OD. 21, 86, une larme ;
      2 inonder, faire déborder : καρδίαν, ALCM. 28, le cœur, en parl. de l’amour ; au pass. être inondé : ἀνίῃ, A.RH. 3, 290, déborder de chagrin ;

Moy. tomber en coulant : παρειῶν, IL. 24, 794, des joues, en parl. de larmes ; cf. AR. Lys. 127 ; d’où en gén. s’écouler, en parl. de l’eau du Styx, OD. 5, 185 ; fig. s’écouler, se passer, en parl. du temps, OD. 5, 152.

poet. for καταλείβω, let flow down, shed, τί νυ δάκρυ κατείβετον Od. 21.86; — Med., flow apace, θαλερὸν δὲ κατείβετο δάκρυ παρειῶν Il. 24.794; τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ Styx΄s downward flowing water, Od. 5.185; metaph, κατείβετο δὲ γλυκὺς αἰών life was flowing, passing away, ib. 152; rare in Att., τί δάκρυον κατείβεται ; Ar. Lys. 127 (paratrag.). trans., flood, overflow, metaph, Ἔρος κατείβων καρδίαν Alcm. 36; — Pass., overflow with, γλυκερῇ κατείβετο θυμὸν ἀνίῃ, A.R. 3.290; κατείβετο θυμὸς ἀκουῇ ib. 1131.

poet. = καταλείβω, herabfließen lassen, vergießen ; τί νυ δάκρυ κατείβετον Od. 21.86 ; öfter in tmesi ; θαλερὸν δὲ κατείβετο δάκρυ παρειῶν Il. 24.794 ; τί δάκρυον κατείβεται Ar. Lys. 127 ; τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ, das abwärts, nach unten fließende, Od. 5.185 ; κατείβετο αἰὼν νόστον ὀδυρομένῳ, das Leben verfloß, 5.152 ; vgl. Ap.Rh. 3.1131. – Durch-, überströmen, ἔρως μεδ' αὖτε Κύπριδος ἕκατι κατείβων καρδίαν ἰαίνει Alcm. bei Ath. XIII.600f.