κατα·χαρίζομαι [χᾰ]
      1 donner comme une grâce, accorder par faveur : τί τινι, DH. 6, 30, ou τινά τινι, PLUT. Popl. 7, une chose ou une personne à qqn ;
      2 p. suite, faire le sacrifice de, sacrifier, concéder : τι, LYS. 179, 7, qqe ch. ; τινι, LYS. 103, 26, à qqn ; τὰ δίκαια, PLAT. Ap. 35 c, sacrifier la justice au désir de plaire ; τἀληθές τινι, EL. V.H. 14, 5, faire grâce à qqn d’une vérité désagréable.

corruptly make one a present of a thing, τινὶ λάφυρα, λείαν, D.H. 6.30, 7.63.
surrender a thing corruptly, τι Lys. 27.14; τὸν ἀγῶνα Aeschin. 3.53; κ. τὰ δίκαια give judgement by private interest, Pl. Ap. 35c, cf. Din. 1.105, J. AJ 4.8.14; κ. καὶ προέσθαι D. 26.20; καταδωροδοκεῖσθαι καὶ κ. πολλὰ τῶν κοινῶν Arist. Pol. 1271a3; κ. τἀληθὲς τοῖς πολίταις Ael. VH 14.5, cf. 11.9; κ. ταῖς γυναιξὶ τοὺς προδότας Plu. Publ. 7.
show favour, c. dat. pers., κ. Ἀνδοκίδῃ Lys. 6.3; ταῖς ὑμετέραις γνώμαις Isoc. 8.10; abs., μὴ καταχαριζόμενον, ἀλλὰ διαμαχόμενον Pl. Grg. 513d, cf. Phld. Lib. p. 53 O. ; πάντα ταῦτα κ. D. 41.12; [ἡ δόξα] τὰ μὲν κ., τὰ δὲ ψεύδεται Ael. VH 1.23.

Etwas aus Gunst oder Gefälligkeit gegen Einen tun, einen Gefallen erzeigen ; τινί, Lys. 6.3 ; τὸ ὑμέτερα 27.14 ; μὴ καταχαριζόμενον, ἀλλὰ διαμαχόμενον Plat. Gorg. 513d ; οὐδενὶ καταχαρισάμενοι τῶν κοινῶν δικαίων Din. 1.105 ; καταχαρίσασθαι καὶ προέσθαι τι Dem. 26.20 ; καταχαρίζεσθαι τὰ δίκαια, das Recht nach Gunst sprechen, Plat. Apol. 35c ; Sp.; τἀληθὲς τοῖς πολίταις Ael. V.H. 14.9, die Wahrheit aus Gefälligkeit gegen die Bürger verhehlen ; – schenken, διένειμε καὶ κατεχαρίσατο τοῖς φίλοις ἅπασαν τὴν λείαν Dion.Hal. 1.63 ; τινά τινι, condonare aliquem alicui, Plut. Popl. 7.