ῆς (ἡ) [ῠ]
      1 action de se réfugier, refuge : εἴς τινα, EUR. Or. 448, etc. ; PLAT. Leg. 699 d, auprès de qqn ;
      2 lieu de refuge, EUR. Suppl. 267, etc. ; XÉN. Hell. 2, 4, 8 ; ISOCR. 307 b ;
      3 moyen d’échapper, échappatoire, excuse, DÉM. 1131, 15 ; 1263, 20.

Étym. καταφεύγω.

ἡ, place of refuge, Hdt. 7.46; ἔχει γὰρ καταφυγὴν θὴρ μὲν πέτραν, δοῦλος δὲ βωμούς E. Supp. 267; κ. σωτηρίας a safe retreat, Id. Or. 724; μηδεμίαν ἔχειν κ. Isoc. 14.55; μόνην οἴονται κ. εἶναι τοὺς φίλους Arist. EN 1155a12; κύριος κ. μου LXX Ex. 17.15; ἐπί τινα κ. πεποιῆσθαι Sammelb. 4638.29 (ii BC), etc. c. gen. obj., κ. κακῶν refuge from…, E. Or. 448 (pl.); τῶν ἀκουσίων ἁμαρτημάτων κ. εἶναι τοὺς βωμούς Th. 4.98; κ. ποιεῖσθαι εἰς τέκνα E. Or. 567 (pl.), cf. Antipho 1.4; ηὕρισκον κ. αὑτοῖς εἰς θεούς Pl. Lg. 699b, etc. ; ἡ εἰς τοὺς νόμους κ. Hyp. Eux. 10; ἐμοὶ πόλις ἐστὶ καὶ κ. καὶ νόμος ὁ δεσπότης Men. 581.
way of escape, excuse, μεγάλων ἀδικημάτων D. 46.9, cf. 54.21 (pl.).

ἡ, Zuflucht, Zufluchtsort ; ἔχει γὰρ καταφυγὴν θὴρ μὲν πέτραν Eur. Suppl. 267 ; οὗτος ἦν μοι καταφυγὴ σωτηρίας Or. 722 ; καταφυγὰς ποιεῖσθαι, = καταφυγεῖν, εἴς τινα, 566, wie Antiph. 1.4 ; καταφυγὴν εἶναι εἰς θεούς Plat. Legg. III.699b ; Xen. Hell. 2.4.8 ; ἀσφαλεστάτη Isocr. 4.41. – Ausflucht, Dem. 54.21.

1. a refuge, place of refuge , (Herdotus Historicus): with genitive, κ. κακῶν refuge from evils, (Euripides)
2. a way of escape, excuse , (Demosthenes Orator) (ML)