κατα·φρονέω-ῶ :
      1 mépriser, dédaigner, ne faire aucun cas de, gén. EUR. Bacch. 199 ; XÉN. Cyn. 2, 1 ; PLAT. Ap. 28 c, etc. ; acc. EUR. Bacch. 503 ; THC. 6, 34 ; LUC. Dem. enc. 6 ; au pass. être méprisé, dédaigné, XÉN. Hell. 7, 4, 29 ; PLAT. Rsp. 556 d, etc. ; ISOCR. 135 e, etc. ; abs. être hautain, dédaigneux, THC. 2, 11 ; ARSTT. Rhet. 2, 2, 3 ; τὸ καταφρονοῦν, DH. 5, 44, le mépris ; avec un inf. penser avec orgueil ou présomption, avoir la présomption de penser que, HDT. 1, 66 ; THC. 3, 83 ; XÉN. Hell. 4, 5, 12 ;
      2 penser à, songer à, prétendre à : τὴν τυραννίδα, HDT. 1, 59, à la royauté ;
      3 reprendre ses sens, HPC. 309, 31.

➳ Fut. pass. -ηθήσομαι, ISOCR. 135 e ; ESCHN. 25, 11, ou f. moy. au sens pass. -ήσομαι, PLAT. Hipp. ma. 281 c ; ao. κατεφρονήθην, ISOCR. 138 ; PLAT. Euthyd. 273 c.

look down upon, think slightly of, τινος Hdt. 4.134, Th. 7.63, etc. ; τῶν παρόντων καταφρονῶν, τῶν ἀπόντων ἐπιθυμῶν Lys. 12.78; κ. τοῦ κινδύνου Pl. Ap. 28c; τῆς τέχνης Id. Grg. 512c, al. ; καύματος καὶ ψύχους Ephor. 149 J. ; κυνηγεσίων X. Cyn. 1.18; θεῶν E. Ba. 199, Antiph. 262; τῶν πτωχῶν Men. 301.10; οὐ δεῖ διαβολῆς κ. Id. 88.1. c. acc., regard slightly, despise, E. Ba. 503; τοὺς ἐπιόντας Th. 6.34; — Pass., to be despised, ὑπό τινων Pl. R. 556d; εἰς τὰ πολεμικὰ καταφρονούμενοι X. HG 7.4.30; fut. -φρονηθήσομαι Isoc. 6.95, Aeschin. 1.176; also in med. form -φρονήσομαι Pl. Hp. Ma. 281c; aor. -εφρονήθην Isoc. 6.108, Pl. Euthd. 273d. abs., to be disdainful, deal contemptuously, Th. 2.11, Amphis 1.3, Arist. Rh. 1378b15; τὸ φρονοῦν contempt, D.H. 5.44. c. inf., think contemptuously that…, presume, καταφρονήσαντες Ἀρκάδων κρέσσονες εἶναι Hdt. 1.66; καταφρονοῦντες κἂν προαισθέσθαι Th. 3.83; also c. acc., καταφρονήσαντες ταῦτα Hdt. 8.10. c. acc. et gen., like καταγιγνώσκω, κ. τῶν Ἀθηναίων ἀδυνασίαν Th. 8.8. c. acc. rei, fix one΄s thoughts upon, aim at, τὴν τυραννίδα Hdt. 1.59; τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνει do not think of your moustache, do not aim at having one (because the Spartans had to shave the upper lip, cf. μύσταξ), Antiph. 44.
come to one΄s senses, Hp. Morb. Sacr. 15, Nat. Mul. 3 (prob. l.), Plu. 2.165f.

1) gering denken von Einem, ihn verachten ; gew. τινός, z.B. τῶν θεῶν Eur. Bacch. 199 ; Plat. Gorg. 527c u. öfter, sowohl von Personen als von Sachen, wie Folgde ; εἴς τι, in Beziehung auf Etwas, Xen. Hell. 7.4.29 ; abs., Thuc. 2.11 ; τὸ καταφρονοῦν, die Verachtung, Dion.Hal. 5.44 ; auch τινά, καταφρονεῖ με καὶ Θήβας ὅδε Eur. Bacch. 503 ; τοὺς βύστακας μὴ καταφρόνει Antiphan. bei Ath. IV.143a ; τοὺς ἐπιόντας Thuc. 6.34 ; Luc. Dem. enc. 5. – Auch pass., ὅταν καταφρονῶνται οἱ πένητες ὑπὸ τῶν πλουσίων Plat. Rep. VIII.556d ; καταφρονηθῆναι Phaedr. 239b, wie Dem. 40.2 ; fut. dazu sowohl καταφρονήσομαι, Plat. Hipp. mai. 281c, als καταφρονηθήσομαι, Isocr. 6.95.
2) im Sinne haben, worauf, woran denken ; καταφρονήσας τὴν τυραννίδα Her. 1.59 ; καταφρονήσαντες Ἀρκάδων κρέσσονες εἶναι 1.66, vgl. 8.10. – Hippocr. auch = bei Besinnung sein, zur Besinnung, zu Verstande kommen.

κατα-φρονέω, -ῶ
[in LXX for בָּגַד, בּוּז, etc. ;]
to think little of, despise: with genitive, Mat.6:24 18:10, Luk.16:13, Rom.2:4, 1Co.11:22, 1Ti.4:12 6:2, Heb.12:2, 2Pe.2:10.†
(AS)