κατα·φθίω :
      1 act. (seul. fut. καταφθίσω [ῑ] et ao. κατέφθισα [ῐ]) gâter, consumer, faire dépérir, détruire, acc. ESCHL. Eum. 727 ;
      2 pass. (seul. ao.2) être gâté, consumé, détruit, en parl. de pers. càd. mort, éteint, disparu dans la mort, IL. 22, 288 ; OD. 3, 196 ; 11, 491 ; ESCHL. Pers. 319 ; EUR. Hipp. 839 ; subst. οἱ καταφθίμενοι, HH. Cer. 347, les morts, les ombres ; en parl. de choses (provisions, vivres, etc.) OD. 4, 363 ; en parl. de la lumière du soleil, ESCHL. Pers. 377.

➳ Act. fut. OD. 5, 341 ; ao. ESCHL. Eum. 727. Pass. ao.2 ind. 3 sg. κατέφθιτο, OD. 4, 363 ; part. καταφθίμενος [ῐ] IL. 22, 228 ; OD. 11, 491, etc. ; inf. καταφθίσθαι, OD. 2, 183.

(pres. only in the simple φθίω); causal in fut. καταφθίσω [ι] Od. (v. infr.), aor.1 κατέφθισα Trag. (v. infr.): — ruin, destroy, οὐ μὲν δή σε καταφθίσει Od. 5.341; παλαιὰς διανομὰς φθίσας A. Eu. 727; κατὰ μὲν φθίσας τὰν γαμψώνυχα παρθένον S. OT 1198 (lyr.). Pass., aor. κατεφθίμην, part. καταφθίμενος, inf. καταφθίσθαι ; poet. καπφθίμενος restored in anapaestic and choriambic verses of E., Rh. 378, Supp. 984, El. 1299: — waste away, perish, κεν ἤϊα πάντα κατέφθιτο καὶ μένε’ ἀνδρῶν would all have been consumed, spent, Od. 4.363; ὡς καὶ σὺ καταφθίσθαι σὺν ἐκείνῳ ὤφελες 2.183; σεῖο καταφθιμένοιο if thou shouldst die, Il. 22.288; νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν Od. 11.491, cf. h.Cer. 347; νόμοι περὶ τῶν φθιμένων IG 12(5).593 A 1 (Ceos); ἐκεῖ κατέφθιτο there he died, A. Pers. 319, cf. S. Ph. 346; τὠμῷ πόθῳ κ. Id. OT 970; φέγγος ἡλίου κατέφθιτο the sun΄s light died away, A. Pers. 377.

(φθίω),
1) act. fut. u. aor. 1., mit langem ι, zu Grunde richten, hinschwinden lassen, töten ; οὐ μὲν δή σε καταφθίσει Od. 5.341 ; παλαιὰς δαίμονας καταφθίσας Aesch. Eum. 697 ; κατὰ μὲν φθίσας τὰν γαμψώνυχα παρθένον Soph. O.R. 1198.
2) pass. plusqpf. oder aor. synkop. κατεφθάμην, mit kurzem ι, untergehen, umkommen, sterben, am häufigsten im partic., σεῖο καταφθιμένοιο, Il. 22.288 ; Od. 3.196 u. a. D.; νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν Od. 11.491 ; ὡς καὶ σὺ καταφθίσθαι ὤφελες, o daß du umgekommen wärst, 2.183 ; ἤϊα κατέφθιτο, die Reisevorräte waren aufgezehrt, 4.363 ; ἐκεῖ κατέφθιτο Aesch. Pers. 311 ; ἐπεὶ δὲ φέγγος ἡλίου κατέφθιτο, nachdem es erloschen war, 369 ; εἴ τι μὴ τὠμῷ πόθῳ κατέφθιτο Soph. O.R. 970 ; Phil. 346 ; κατέφθισο Eur. Hipp. 839.