κατα·τρέχω (f. καταδραμοῦμαι, ao.2 κατέδραμον, pf. καταδεδράμηκα) :
      1 courir de haut en bas, descendre en courant, XÉN. An. 7, 1, 20 ; AR. Eccl. 961 ; ἀπὸ τῶν ἄκρων, HDT. 7, 192, des hauteurs ; particul. débarquer en hâte, en parl. des matelots, XÉN. Hell. 5, 1, 12 ; en parl. des navires, POL. 3, 91, 2 ; fig. PD. N. 4, 38 ;
      2 courir contre, faire des incursions contre ou à travers, acc. THC. 2, 94, etc. ; POL. 5, 17, 3 ; PLUT. Per. 19 ; fig. attaquer en paroles, invectiver, acc. PLAT. Leg. 806 c ; gén. ATH. 220 c ; DL. 7, 187 ; κατά et le gén. DC. 36, 27, etc. ; τινά τι, DC. 49, 27 ; etc. accabler qqn d’invectives.

aor.1 inf. καταθρέξαι only in Hsch. ; aor.2 κατέδραμον Ar. Ec. 961, etc. ; pf. -δεδράμηκα [αμ] X. HG 4.7.6; — Pass., aor. inf. καταδραμηθῆναι Heph.Astr. 1.21: — run down, Ar. l.c. ; ἀπὸ τῶν ἄκρων Hdt. 7.192; κάτω Id. 3156; ἐπὶ θάλατταν X. An. 7.1.20; ἐπί τινας Act. Ap. 21.32. of seamen or passengers by sea, run to land, disembark, X. HG 5.1.12; εἰς ἐμπόρια Plb. 3.91.2; metaph, κ. ξένιον ἄστυ come to a haven in…, f.l. in Pi. N. 4.23. trans., run down, inveigh against, τὴν Σπάρτην Pl. Lg. 806c, cf. Diog.Oen. 12, D.C. 50.2, etc. ; more freq. c. gen., Phld. Vit. p. 42 J., etc. ; κ. τῶν μάντεων D.L. 2.135; τῶν συνόντων τοῖς δυνάσταις D.C. 61.10; τῆς μέθης Ath. 1.1ce; Ἀλκιβιάδου ὡς οἰνόφλυγος Id. 5.220c, cf. A.D. Synt. 100.19; κατὰ τῆς βουλῆς, κατὰ τῆς μοναρχίας, D.C. 36.44, 66.13.
overrun, ravage, lay waste, τῆς Σαλαμῖνος τὰ πολλά Th. 2.94, cf. 8.92, Dionys.Com. 3.5, D.S. 2.44, Luc. Alex. 2, etc., oppress, τοὺς γεωργούς PTeb. 41.30 (ii BC).
run over, c. gen., κὰδ δ’ ἄρα οἱ βλεφάρων βαρὺς ἔδραμεν ὕπνος Theoc. 22.204.
pursue, LXX Le. 26.37.
hurry, Plu. 2.512e.
slip down, of a bandage, Gal. 18(1).829.

(τρέχω), herab-, herunterlaufen, hinlaufen ; ἀπὸ τῶν ἄκρων καταδραμόντες Her. 7.192 ; καταδραμοῦσα τὴν θύραν ἄνοιξον Ar. Eccl. 961 ; καταδραμὼν ἐπὶ τὴν θάλατταν Xen. An. 7.1.20 ; ναῦται καταδεδραμηκότες, die von den Schiffen ans Ufer gestiegen sind, um da zu kämpfen, Hell. 5.1.12 ; übh. ans Land kommen, landen, εἰς τὰ ἐμπόρια Pol. 3.91.2 ; – feindlich gegenanlaufen, berennen, mit Streifzügen verheeren, durchstreifen ; ἄστυ κατέδραμον Pind. N. 4.25 ; τὴν αἴγιναν καταδεδραμήκεσαν Thuc. 8.92, vgl. 2.94 ; Xen. Cyr. 7.2.5 ; Pol. 5.17.3 u. Sp., wie Plut. Rom. 24 ; – auf Einen losziehen, schelten, tadeln, τὴν Σπάρτην Plat. Legg. XII.806c, wie Sp., D.Cass., der auch καταδραμὼν αὐτοὺς πολλά sagt, 48.27 ; Ἀλκιβιάδου ὡς οἰνόφλυγος Ath. V.220c ; vgl. DL. 7.187 ; auch κατά τινος, DC. 36.27 ; – Hesych. führt auch den aor. καταθρέξαι an.

κατα-τρέχω
[in LXX: Lev.26:37, Jdg.1:6 (רָדַף), al. ;]
to run down: before ἐπί, with accusative of person(s), Act.21:32.†
(AS)