κατα·τολμάω-ῶ :
      1 s’enhardir contre, affronter hardiment, gén. POL. 3, 103, 5, etc. ; DS. 3, 3 ;
      2 oser, entreprendre résolument : τι, HLD. 7, 24, qqe ch. ; avec l’inf. SPT. 2Macc. 3, 24, etc.

behave boldly towards, τῶν πολεμίων Plb. 3.103.5; make an insolent attack upon, τῆς πόλεως Id. 12.8.2; κ. τῆς κοινῆς πίστεως S.E. M. 7.27; ὁ πρῶτος κατατολμήσας θαλάττης Philostr. Ep. 38; ἐρωμένης ib. 16; ἀλλοτρίων ἔργων Jul. Or. 1.3c; κ. τοῦ καλῶς ἔχοντος presume beyond propriety, Plb. 39.1.9; also c. gen., make a bold bid for, τῆς τῶν ὅλων ἀρχῆς Id. 15.25.28. strengthd. for τολμάω ; abs., Id. 1.47.10, UPZ 42.20 (ii BC); κατατετολμηκότες desperate, reckless persons, Phld. Sto. Herc. 339.12; c. inf., Plb. 2.13.5, LXX 2 Ma. 3.24, Gal. 14.644; c. acc., κ. ἔφοδον Hld. 7.24.

sich tollkühn, dreist gegen Einen benehmen, τῶν πολεμίων, gegen die Feinde eine Schlacht wagen, Pol. 3.103.5, 12.9.2 ; ἵνα μὴ κατετόλμων τοῦ καλῶς ἔχοντος, sich mehr herausnehmen, als sich ziemt, 40.6.9 ; τῆς κοινῆς πίστεως S.Emp. adv.Math. 7.27 ; Sp., bei denen es auch = τολμάω steht, z.B. Heliod. 7.24.