κατα·τήκω :
   I tr.
      1 faire fondre : χιόνα, OD. 19, 206, la neige ; τὰς σάρκας, HDT. 2, 87, dissoudre les chairs ; ἀέρα, PLAT. Tim. 61 a, dissoudre ou raréfier l’air ;
      2 fig. consumer : τὴν ψυχὴν λύπαις, DL. 8, 19, consumer l’âme dans le chagrin ; τέχνην εἴς τι, DH. Dem. 51, épuiser son art à faire qqe ch. ;
   II intr. (au pf. κατατέτηκα, et au pass. κατατήκομαι) se fondre, PLAT. Tim. 65 d ; fig. se fondre, OD. 19, 205 ; κατατήκομαι ἦτορ, OD. 19, 136, mon cœur se consume ; ἔρωτι κατατήκεσθαι, XÉN. Conv. 8, 3 ; ou ὑπὸ τοῦ ἄλγους, AR. Pl. 1034, se consumer d’amour ou de chagrin.

➳ Dor. κατατάκομαι [ᾱκ] SOPH. El. 187 ; THCR. Idyl. 14, 26.

Dor. κατατάκω [α], melt or thaw away, and in Pass., to be melted or thawed, ὡς δὲ χιὼν κατατήκετ’… ἥν τ’ Εὖρος κατέτηξεν Od. 19.205; κ. ὦπας δάκρυσι Theoc. Ep. 6; ψυχὴν λύπαις D.L. 8.18; κατατήκεσθαι τὸ θυμοειδές Phld. Mus. p. 103 K.
dissolve, λίτρον κ. τὰς σάρκας Hdt. 2.87, cf. POxy. 40.8 (ii/iii AD); ἀέρα κ. πῦρ, i.e. rarifies it, Pl. Ti. 61a; κ. ὁ χρόνος Arist. Ph. 221a31; τὸ αἷμα dilute it, Gal. 6.262. metaph, κ. τέχνην εἴς τι waste art and skill upon a thing, D.H. Dem. 51. Pass., with pf. Act. κατατέτηκα, melt away, κατατήκομαι ἦτορ Od. 19.136; τὰ σπλάγχνα κατατετηκότα ἐξάγειν dissolved, Hdt. 2.87; κατατάκομαι S. El. 187 (lyr.), cf. Ant. 977 (lyr., tm.), ὑπὸ τοῖ… ἄλγους κατατέτηκα Ar. Pl. 1034; ἔρωτι κατατήκεσθαι X. Smp. 8.3, Eub. 104; so with gen. added, τούτω κατετάκετο… ἔρωτα Theoc. 14.26; κ. ἐν ψήφοις wear oneself away in…, Luc. Epigr. 12.

zusammenschmelzen, zerschmelzen ; ὡς δὲ χιὼν κατατήκετ' ἐν ἀκροπόλοισιν ὄρεσφιν, ἥντ' εὖρος κατέτηξεν Od. 19.205 ; λίτρον τὰς σάρκας Her. 2.87 ; γήϊνα μέρη κατατηκόμενα Plat. Tim. 65d. – Uebertr., Ὀδυσσῆα ποθοῦσα φίλον κατατήκομαι ἦτορ, ich verzehre mich im Herzen in Sehnsucht, Od. 19.136 ; ἅτις ἄνευ τοκέων κατατάκομαι Soph. El. 180 ; ὑπὸ τοῦ γὰρ ἄλγους κατατέτηκα Ar. Plut. 1034 ; ἔρωτι κατατετηκώς Eubul. bei Ath. XV.679 ; Theocr. 14.26 ; Xen. τῷ ταύτης ἔρωτι κατατηκεται Conv. 8.3 ; Sp.; aber auch τὴν ψυχὴν λύπαις κατατήκειν, DL. 8.19 ; κατατήκειν τέχνην εἴς τι Dion.Hal. de vi Dem. 51.

1. transitive to melt away, to make to fall away , (Herdotus Historicus)
2. Pass., with perfect active κατατέτηκα, to melt or be melting away , (Odyssey by Homer), attic (ML)