κατα·στυγέω-ῶ [ῠ]
      1 éprouver un sentiment d’horreur, IL. 17, 694 ;
      2 prendre en aversion, avoir en horreur, acc. NIC. Al. 476 ;
      3 (à l’ao.1 κατέστυξα) rendre terrible ou odieux, GRAMM. (Cram. 1, p. 222).

➳ Ao.1 réc. κατέστυξα, GRAMM. l. c., ou κατεστύγησα, EUN. p. 73, 23 ; ao.2 κατέστυγον [ῠ] IL. 17, 694.

aor. κατέστυγον Il. 17.694: — to be horror-struck, κατέστυγε μῦθον ἀκούσας l.c. ; c. acc., abhor, abominate, κατὰ δ’ ἔστυγον αὐτήν Od. 10.113; δόρπα Nic. Al. 476; later aor. κατεστύγησα Eun. VS p. 471 D., Apollon.Soph. Lex. s.v. κατέστυγε. causal in aor.1 κατέστυξα, make abominable, EM 731.26 (but in Hsch. = μισῆσαι). pf. part. Pass. κατεστυγημένος Phot., Suid. ; f.l. -μένως in Hsch.

(στυγέω), vor Etwas zurückschaudern, erschrecken ; κατὰ δ' ἔστυγον αὐτήν Od. 10.113, κατέστυγε μῦθον ἀκούσας Il. 17.694 ; ὁ δὲ δόρπα κατέστυγεν Nic. Al. 476 ; κατεστυγημένος, von VLL μεμισημένος erkl. – Nach EM. 731.27 hat der aor. I. κατέστυξα sowohl trans. Bdtg, ἐφόβησαν, als intr., ἐφοβήθησαν, die regelmäßige Form κατεστύγησα bei Sp.